Ευχαριστούμε για την επίσκεψη!!!

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ...

Θέλω να ευχηθώ σε όλους Καλό Πάσχα.Μέσα απο την περιήγηση μου σε ένα υπέροχο χωριό του Νομού Κοζάνης.{ΡΥΜΝΙΟ}

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ

'Aργησα να έρθω,αλλά πάντα είσαι εκεί και με περιμένεις.Θεατής της ζωής,μοναχικός,με πρόσωπο που το βαθαίνουν οι ρυτίδες.Μόνο τα μάτια σου δεν γέρασαν ποτέ.Γαλανά και λαμπερά έμειναν πάντα νεανικά και ονειροπόλα.Μέσα  σε αυτά τα γαλανά μάτια,έκλεινες όλα σου τα αισθήματα.Οι ιστορίες σου αστείρευτη δύναμη ζωντάνιας και κουράγιου.Γνώστης των μοναχικών δρόμων της καρδιάς,έβλεπες μέσα από τον πόνο,την ερημιά,την παραίτηση.Μέσα στα χρόνια της μοναξιάς σου,βρήκες τρόπους να προστατεύεις την καρδιά σου.Κανείς,μου έλεγες δεν μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις ενοχές.Μπορεί να προσπαθήσει,αλλά μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα μας.Κανείς δεν ξεφεύγει απο το παρελθόν του.Βρίσκεται πάντα πίσω μας σαν σκιά και ορίζει τα βήματά μας.Η δική του αγάπη,όμορφη,άγρια,αδάμαστη και άστατη.Η θάλασσα.Την κοίταζε και μονολογούσε:Η πλανεύτρα ήξερε οτι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν την σχέση τους απο εκεί που την άφησαν χρόνια πρίν,γιατί ειχε πια γεράσει.Η αδυναμία ήταν μια λέξη που δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό του.Φεύγοντας πήρα μαζί μου τα λόγια σου.Σε ποιά εγκατάλειψη αφέθηκες?Ποιά αντίστροφη μέτρηση ακολουθούν τα βήματά σου?Η ζωή έχει εκπλήξεις και η τύχη πολλά γυρίσματα.

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Ο ΦΟΥΝΤΩΤΟΥΛΗΣ.....


Ήταν ένα βράδυ καλοκαιριού,όταν μπήκε στην ζωή του μικρού κοριτσιού ο Φουντωτούλης.Όσο και αν προσπάθησαν οι άλλοι να τον διώξουν μάταιος κόπος.Είχε μπεί από το ανοιχτό παράθυρο στο δωμάτιο της και ήταν αποφασισμένος να μείνει.Ήταν ένας νεαρός κεραμιδόγατος με πορτοκαλί φουντωτή γούνα.Από εκεί πήρε και το όνομα του.Είχε ένα μόνο αυτί,γιατί το άλλο ήταν φαγωμένο.Σε ποιά πολεμική μάχη το έχασε κανείς δεν ήξερε.Βρήκε εκείνο το καλοκαιρινό  βράδυ το παράθυρο ανοιχτό,πήδηξε μέσα και βρήκε ζεστασιά στο κρεββάτι και την αγκαλιά του μικρού κοριτσιού. Το κοριτσάκι τον φρόντιζε μέχρι να γίνει καλά  και να πάρει δυνάμεις.Στάθηκε αδύνατον να τόν διώξει.Έγινε θύμα ο ένας του άλλου με μια μοναδική αγάπη.<Φουντωτούλη>έφτανε να φωνάξει και ο γάτος ερχόταν τρέχοντας στην αγκαλιά της για να της δώσει την γατίσια αγάπη του.Τήν κοίταζε με τα υγρά του ματάκια και γουργούριζε στα χάδια της.Η κακή συνήθεια που είχε με τα ακροβατικά του κόλπα,την ανάγκασε να του φορέσει στο λαιμό ένα μικρό κουδουνάκι για να καταλαβαίνει την παρουσία του απο μακριά.Την ημέρα αλήτευει και καβγαδίζει με τους άλλους γάτους, της γειτονιάς,αλλά τα βράδια έτρεχε σπίτι για να γευτεί την σπιτική αγάπη.Έπεφτε στα πόδια της ανάσκελα,χωνόταν μετά στην αγκαλιά της,την μύριζε και την κοίταζε με βλέμμα γεμάτο αγάπη,περιμένοντας τα χάδια της.΄Εγινε  ο σύντροφό της στα παιδικά χρόνια της.Όταν τον έχασε αναρωτιόταν που θα τον βρεί.<Βρίσκεται μέσα στην καρδιά της.Εκεί έψαχνε και τον έβρισκε.Ένα σύνολο εμπειριών που έζησε με τον Φουντωτούλη υπήρχαν κλεισμένα εκεί μέσα.Κοριτσάκι και ζώο αγκαλιασμένα ταξίδευαν με τον ακλόνητο δεσμό αγάπης που είχαν μεταξύ τους όλα τα χρόνια που πέρασαν μαζί.

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

H MΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ....

Bήματα που προσπαθώ να τα ταιριάξω ξανά μαζί της.Σάν όλους τους ερευνητές,γοητεύτηκα από την ιδέα να ανακαλύψω άγνωστα μέρη.Η φυγή  ήταν πάντα ανακούφιση,αλλά αυτήν την φορά από αυτό που προσπαθούσα να ξεφύγω είχε ήδη γίνει ένα κομμάτι του εαυτού μου.Έπρεπε να παλέψω,γιατί η πάλη είχε γίνει μέρος της σχέσης με την ζωή και δεν μπορούσα να αγνοήσω την άγρια αγαλλίαση που έφερνε αυτή η πάλη.Η Ανατολή με έφερε κοντά της,σε ένα δικό της ακίνητο σημείο,που εκείνη κυριαρχούσε γεμάτη νοήματα.Με έκανε ευτυχισμένη και μόνο ο αέρας που ανέπνεα.Ο περίεργος πολύχρωμος τόπος,με βαριές μνήμες και άγρια ιστορία.Ο εκλεπτυσμένος αισθησιασμός με συνεπήρε.Η βόλτα στα καλντερίμια,στο παζάρι που μοσχοβολούσε καθε λογής αρώματα.Τα χρώματα και οι μυρωδιές με τύλιγαν απο παντού.Η μαγεία της έμπαινε στο αίμα μου και με ταξίδευε στα δικά της άγρια μονοπάτια.Κυκλοφορούσε στο αίμα μου,στα κύτταρα μου.Γινόταν ένα κομμάτι του εαυτού μου.Με έμαθε να γνωρίζω το παρελθόν για να μπορώ να έχω μέλλον.Έγινε για μένα μια μαγική πολύτιμη ανάμνηση.

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΟΜΟΣ

Απο την χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και την έχασε στην πορεία της.Παράδειγμα το δίκαιο που ίσχυε στην αρχαιότητα.Οταν κάποιος θέλει να γίνει βουλευτής να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του,μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.Αν ως βουλευτής πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν ότι ήταν οικονομικά ζημιογόνος για το κράτος,τότε έπρεπε να κατασχεθεί απο την δική του περιουσία όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε το κράτος..Η καθαρή λύση από την εποχή του Περικλή.Ας την προσαρμόσει στο σύγχρονο δίκαιο και ας την εφαρμόσει για πολιτικούς και υψηλόβαθμους λειτουργούς του Δημοσίου το ελληνικό κράτος.Έχουμε  το ακαταδίωκτο του βουλευτή για ποινικά παραστρατήματα.....

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

ΟΙ ΔΥΟ ΧΟΡΕΥΤΕΣ...

'Αρχισαν να χορεύουν στην πίστα της ζωής.Εκείνος παρτενέρ φλογερός,ο χορός του οδηγεί σε παράδεισο και κόλαση μαζί.Κυριαρχεί στην ψυχή.Καίει σαν εσωτερική φλόγα.Δέν έχει κανόνες.Ανελέητος,απόλυτος ,χωρίς διακρίσεις.Πλημμυρίζει το σώμα σε μιά γλυκιά εγκατάλειψη.Βρίσκεται παντού.Ακαταμάχητος κατακτητής.Θύελλα που σαρώνει.Σε κόβει στα δύο και δεν μπορείς να αντιδράσεις.Ο χορός του ζαλίζει και χάνεσαι σε σκοτοδίνη.Φιγούρα  παράξενη και οίκεια μαζί.ο Χορός του μελωδία μπαίνει μέσα στο σώμα,γίνεται νότες,πάθος και σε ταξιδεύει.  Εκείνη παρτενέρ,χορεύει στην ψυχή,τρυφερή,ήλιος που λάμπει.Στην αγκαλιά της που απλώχερα προσφέρει,γέρνουν και ξεχνάνε τον πόνο τους,τις απογοητεύσεις τους,τις χαμένες ελπίδες,τα γκρεμισμένα όνειρα,τις παλιές πληγές.Φόβος,πίκρα ξεχνιούνται.Ο χορός τους έχει τους δικούς του κώδικες.Αναγνωρίζονται οι δυό τους   απο ένστικτο.Τα αισθήματα δεν έχουν φωνή,μιλούν την δική τους γλώσσα.Οι δύο χορευτές της ζωής.Ο Ερωτας και ηΑγάπη.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Να κοιτάζει τις μαχαιριές που δέχτηκε απο τους πολιτικούς και τους πολίτες της.Που μετράει τα <προς το ζην και βρέθηκε ελλιποβαρής>.Η ανεμελιά του δε βαριέσαι,τα εύκολα δανεικά,ο τρόπος ζωής πολύ πέρα απο τις οικονομικές δυνατότητες μας,ο φουσκωμένος κρατικός μηχανισμός <<λάφυρο>> για το κόμμα που διαχειρίζεται κάθε φορά την εξουσία,οι μαζικές αυταπάτες περί του τι είναι δεξιό και τι είναι αριστερό,η μαγκιά της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής ,κατάντησαν την Ελλάδα μαχαιρωμένη.Το πρόσωπο της μπροστά στον καθρέπτη της πραγματικότητας.Να της γνέφει μέσα απο τον καθρέπτη η πτώχευση,η χρεοκοπία και το ΔΝΤ.Το ΔΝΤ έχει ρευστό και φτηνά δάνεια.Σε όσες χώρες έστειλε τους επιτηρητές του το ΔΝΤ απολύθηκαν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και στην συνέχεια λόγω ύφεσης οι ιδιωτικοί.Εχουν λόγο οι απεσταλμένοι του σε όλες τις δαπάνες και βάζουν το μαχαίρι βαθιά.Πρώτα την μαχαιρώσαμε και την εξευτελήσαμε εμείς.Οι πολιτικοί και οι πολίτες της.Μετά ηρθε η σειρά των ξένων.Ελλάδα με σκυμμένο το κεφάλι,προσπαθεί να επουλώσει τις μαχαιριές της.

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ...

Δέν είναι δικά μου τα λόγια.Είναι λόγια γραμμένα σε ένα χαρτί από έναν άνθρωπο που πέρασε στην απέναντι όχθη.Τα έγραψε για να δώσει σύμβολα ζωής την ώρα που η δική του έφτανε στο τέλος της.<<Το κλείσιμο της πόρτας πίσω μου ακούστηκε σαν πυροβολισμός στα αυτιά μου.Με πρόσωπο κάτωχρο περπατούσα.Αυτές οι ώρες  είναι μόνο δικές μου.Πήρα την γνωμάτευση .Διάβασα την σκληρή αλήθεια πρώτα στα μάτια του και μετά την άκουσα απο τα χείλια του.Η φωνή του έπεσε σαν πέτρα και με κατρακύλησε στην άβυσσο.Δέν υπήρχαν λόγια παρηγοριάς.Ένιωσα να καταρρέω καθώς η ζωή μου γινόταν συντρίμμια.Ξεπρόβαλε όλη μου η ζωή μπροστά μου.Είχα την ανάγκη να μείνω μόνος.Να προλάβω τον χρόνο,που έγινε σημαντικός για μένα.Δέν υπήρχε αύριο για μένα.Πώς να το πω?Ήξερα ότι για σένα το χτύπημα θα ήταν πιο σκληρό  απο ότι για τους άλλους.Έπρεπε να σε προστατέψω όπως έκανα  πάντα όταν είσουν παιδί,αλλά δεν γίνεται.Θά πονέσεις,θα προσπαθήσεις να γίνεις ηθοποιός για μένα,αλλά η αλήθεια γιαυτό που έρχεται είναι σκληρή.Θα σου αφήσω κάποιες λέξεις γραμμένες και κάντες δύναμη για το υπόλοιπο της ζωής σου.Εγώ δεν θα υπάρχω να κλείσω τις ρωγμές απο τα σημάδια σου.Μήν γίνεις πλάσμα αφημένο σαν εκείνα που είναι προορισμένα για τα λίγα.Να μάθεις να κρύβεις τα σημάδια σου γιατί μόνο εσύ θα έχεις την δύναμη να τα γιατρέψεις.Να δέχεσαι τα προφητικά σημάδια που γίνονται πηγή αγγελιών στα  ονειρά σου.Μήν μήνεις εύθραυστη,γυμνή και ανοχύρωτη στο ψέμα.Κάνε την αλήθεια την αλλη όψη του εαυτού σου,όσο σκληρή και αν είναι και αν πονάει.Μάθε να βλέπεις με τα μάτια της ψυχής σου.Γίνε τυφλή σε όσους σε προδώσουν. Γύρνα την πλάτη και προχώρα.Μήν ξεχάσεις ποτέ ότι ο θάνατος  είναι  πάντα επάνω σου και η ζωή είναι εφήμερη.Εγώ φεύγω γυμνός και μόνος όπως ήρθα>>.Μια μέρα Μαρτίου,δεν έχει σημασία η ημερομηνία,ξεκίνησες το ταξίδι για την απέναντι όχθη,με μόνη κατάθεση εκεί που πήγες τα λόγια αυτά που έγραψες .

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ.Θα τις σεβαστούμε και θα τις εκτιμήσουμε σαν αδερφές,σαν συντρόφους,σαν φίλες,μα πάνω απο όλα σαν Μάνες.Μοιράζονται τις έγνοιες και τους καυμούς μας.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Ο πρόλογος είναι και ο επίλογος πολλές φορές.Ένας απο τους λόγους που οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές κοντεύουν να σκίσουν τα πτυχία τους σχετικά με την Ελλάδα ,είναι οτι ποτέ χώρα στο παρελθόν,μια απο τις 33 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη,μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης,της ευρωζώνης,του ΝΑΤΟ,του ΟΟΣΑ,φτανει στον προθάλαμο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.Και όσο και αν φαίνεται παράξενο κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί αν η Ελλάδα <<συνεργαστεί>>με το ΔΝΤ και πάρει δάνειο.Ελλαδα...η συνέχεια  για γέλια και για κλάματα.Κλείνοντας δανείζομαι τα λόγια από ενα υπέροχο βιβλίο.<<Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας κύριος που τον έλεγαν Ευρωπαίο.Ο κύριος Ευρωπαίος κρατούσε ένα σκυλάκι που το έλεγαν ευρώ και μια ομπρέλα στο άλλο του χέρι.Όταν τον ρωτούσαν τι την θέλει την ομπρέλα,έλεγε για να προστατέψω τους φίλους μου.Μην ξεχνάει ο κύριος Ευρωπαίος ότι, ότι και αν γίνει στην Ελλάδα έχει επίδραση και σε αυτόν.  

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Χώρις λόγια ...

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Το φεγγάρι καθρεπτιζόταν μέσα στην θάλασσα κάνοντας την να μοιάζει ασημένια.Πάνω στα νερά χορεύουν τα κύματα,σαν να την προκαλούσαν να χαθεί μαζί τους στα αέρινα βήματα τους..Το σώμα της έγινε ένα με το νερό και κούρνιασε στην αγκαλιά της.Ένα γλυκό αεράκι φυσούσε σαν μουσικό κάλεσμα.Τα αστέρια λάμπανε σαν βουρκωμένα μάτια.Το φανταστικό δελφίνι άρχισε να στροβιλίζεται γύρω απο τον εαυτό του.Το σώμα του έκανε κύκλους πάνω στην ασημένια θάλασσα.Ο νούς της ταξίδευε μαζί του.Δεν σκεφτόταν,δεν ζητούσε κάτι,απλά ζούσε τον μαγικό χορό του δελφινιού της.Το κάλεσμά του,είχε μια συνεχή δίψα για ζωή.Το σώμα του είχε την δική του μαγική επικοινωνία,μια άγραφη γλώσσα γεμάτη απο πρωτόγονα καλέσματα. Η ψυχή της είχε απογειωθεί μαζί του μέσα απο τα μάτια της φαντασίας στο θαλασσινό τους περίπατο.

;;

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΕΔΩ