Ο πρόλογος είναι και ο επίλογος πολλές φορές.Ένας απο τους λόγους που οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές κοντεύουν να σκίσουν τα πτυχία τους σχετικά με την Ελλάδα ,είναι οτι ποτέ χώρα στο παρελθόν,μια απο τις 33 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη,μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης,της ευρωζώνης,του ΝΑΤΟ,του ΟΟΣΑ,φτανει στον προθάλαμο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.Και όσο και αν φαίνεται παράξενο κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί αν η Ελλάδα <<συνεργαστεί>>με το ΔΝΤ και πάρει δάνειο.Ελλαδα...η συνέχεια για γέλια και για κλάματα.Κλείνοντας δανείζομαι τα λόγια από ενα υπέροχο βιβλίο.<<Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας κύριος που τον έλεγαν Ευρωπαίο.Ο κύριος Ευρωπαίος κρατούσε ένα σκυλάκι που το έλεγαν ευρώ και μια ομπρέλα στο άλλο του χέρι.Όταν τον ρωτούσαν τι την θέλει την ομπρέλα,έλεγε για να προστατέψω τους φίλους μου.Μην ξεχνάει ο κύριος Ευρωπαίος ότι, ότι και αν γίνει στην Ελλάδα έχει επίδραση και σε αυτόν.
Παλιά περιμέναμε να γίνει σύναξη αστρολόγων της τηλεόρασης για να μάθουμε τι μας ξημερώνει.Τώρα πλέον οι προβλέψεις των εκθέσεων μεγάλων οικονομικών οίκων,βλέπε Moody"s και Fitch απασχολούν σοβαρά την golden boy πλευρά του εαυτού μας.Τόση θολούρα για την Ελλαδίτσα μας.
Ο Γιωρικας και ο Κωστικας δυο καρδιακοι φιλοι καθονται στο καφενειο του χωριου.Ηρωας ο Κωστικας,γιατι πηγε απο το χωριο στην Θεσσαλονικη.-Λεει ο Γιωρικας στον Κωστικα:Πως τα καταφερες και κατεβηκες?πως δεν εχασες τον δρομο?-Θα σου πω το μυστικο,για να πας και εσυ στην Θεσσαλονικη και να μην χαθεις του λεει ο Κωστικας.Θα ακολουθησεις τις γραμμες του τρενου,αλλα καημενε μου δεν θα κατεβεις καθολου απο τις γραμμες για να μην χασεις τον δρομο.Την αλλη μερα ο Γιωρικας ολο χαρα ξεκινησε να παει στην Θεσσαλονικη.Ανεβηκε πανω στις γραμμες και τις ακολουθουσαι για να μην χαθει.Ξαφνικα ακουει το σφυριγμα του τρενου,αλλα αυτος δεν κατεβεναι πανω απο τις γραμμες με τιποτε.Χαζος ειμαι σκεφτοταναι να χασω τον δρομο?Τον παταει το τρενο στο νοσοκομειο οΓιωρικας.Μετα απο λιγες μερες γυριζει στο χωριο.Παει να τον δει ο Κωστικας στο σπιτι .Εκει που μιλουσανε ακουγεται να σφυριζει η χυτρα.Πεταγεται ο Γιωρικας την δινει μια στο πατωμα,εγινε κομματια.-Εζαντηνες Γιωρικα,ντο φτας?του λεει ο Κωστικας. -Αυτα πρεπει να τα σκοτωνεις απο μικρα.Οταν μεγαλωσουν γινονται τρενα και πατανε τον κοσμο.
Αναμνησεις που μας κανουν να γελαμε.Πραγματα αστεια.Οπως αυτα που σκαρωσανε οι δυο ξαδερφες στην γιαγια τους.Η μια εκανε τα σχεδια και η αλλη ηταν το εκτελεστικο οργανο.Βαλανε στο ματι την ζυμη της γιαγιας τους.Η γιαγια εκανε εφταζυμα κουλουρια για να τα παει στην εκκλησια.Ολη την μερα παιδευοτανε να φτιαξει αυτην την ζυμη ηθελε τις εγγονες της κοντα της για να την βοηθησουν.Οχι ομως να βαλουνε τα χερακια τους στην ζυμη.-Ελεγε η γιαγια-Κοπανισε το κιμινο, φερτε τα δαφνοφυλλα να τα βρασουμε,τρεις φλυτσανες δαφνονερο θα χρειαστουμε κοριτσια.Μια χουφτιτσα κιμινο,μια χουφτιτσα κολιαντρο.Πιαστε το λαδι,δυο φλυτσανες,οχι γεματες,αλλες δυο ζαχαρη και γαλα.Εφτα αυγα οσα και τα θαυματα του κοσμου.Δυο φλυτσανες αλευρι,λιγο αλατακι και τωρα θα ριξουμε το προζυμι και αρχιζει το ζυμωμα.Εφτα φορες να ανεβει και εφτα φορες να ζυμωθει.Κουραστηκε η γιαγια αλλα σε λιγο θα μοσχοβολαει ο κοσμος,θα ευφρανθουν οι ουρανοι.Παω λιγο να ξεκουραστω εως οτου φουσκωσει ειπε η γιαγια.Και μεινανε οι δυο ξαδερφες και το ζυμαρι.-Φερε το ξυδι,θα τα κανουμε πιο τραγανα τα κουλουρια ειπε η μια.-Φοβαμαι ειπε η αλλη,θα μας δειρει η γιαγια.-Μην φοβασαι,θα φουσκωσουν πιο γρηγορα.Και ριξανε το ξυδι στο ζυμαρι.Ηζυμη εκατσε.Αφρισε και χυθηκε στο πατωμα.Γεμισε παντου ζυμαρι.Ερχεται η γιαγια.Μονο εγκεφαλικο που δεν επαθε.-Να ξινισει η ζυμη μου ετσι ξαφνικα?Να αφρισει?Τι επαθα η δολια?Ουτε που μπορουσε να φανταστει οτι ηταν εργο των εγγονων της.Γιαγια ειπανε και οι δυο με ενα στομα.Καποιος περασε και ματιασε την ζυμη.
Η γιαγια λατρευαι την μικρη εγγονη της.Της ειχε μεγαλη αδυναμια,γιατι ηταν το πρωτο της εγγονι.Αποφασισε εκεινο το καλοκαιρι να παρει την μικρη μαζι της να πανε διακοπες.Η γιαγια ειχε ενα ωραιο σπιτι,αλλα ενα ακομα πιο ομορφο μπαλκονι γεματο γλαστρες επανω στα γκαγκελα κρεμμασμενες. Εκεινο το πρωινο κατεβασε τις γλαστρες και με την βοηθεια της μικρης ετοιμαστηκαν να τις περιποιηθουν.Η γιαγια πηγε να παρει χωμα για τα λουλουδια.Η μικρη χαζευε τα λουλουδια.Καποια στιγμη σηκωθηκε και πηγε προς τα γκαγκελα για να δει το μερος που κρεμμονταν οι γλαστρες,απο την μεσα πλευρα ευτυχως.Μια ιδεα της ηρθε στο μυαλο.Να βαλει το κεφαλι της μεσα στην ζαρτινιερα που ηταν οι γλαστρες.Εσκυψε και εβαλε το κεφαλι της .Γυριζε γυρω γυρω εως οτου βαρεθηκε.Κανει να βγαλει το κεφαλι της,αλλα τιποτε.Ειχε σφηνωσει μεσα στην ζαρτινιερα.Κρυος ιδρωτας την ελουσε.Αρχισε να κλαιει κ να ζηταει βοηθεια.Τρεχει η γιαγια της εντρομη,κοσμος ειχε μαζευτει κατω απο το μπαλκονι.-Βοηθεια γιαγιακα, δεν βγαινει το κεφαλακι μου,καντε κατι ελεγε με κλαμματα η μικρη.Η γιαγια τα ειχε χαμενα.Ευτυχως καποιος σκεφτηκε και φωναξε εναν σιδερα.Εκοψε την ζαρτινιερα και τα καγκελα κ απελευθερωσε το ξεροκεφαλο του μικρου διαολου.
To πρωτο μου παρτυ.Αρχιζουν οι ετοιμασιες απο νωρις.Ανοιξα την ντουλαπα.Αδειες οι κρεμαστρες.Τα ρουχα ανακατα,ριγμενα επανω στην καρεκλα.Ενταξει το εχω το ελαττωμα οτι βγαζω να το πεταω στην καρεκλα.Καλα ολα αυτα αλλα εγω τωρα στο πρωτο παρτυ ,τι φωραω?Το βρηκα!Το μπλε σακακι,την κοκκινη φουστιτσα κ το ριγε ναυτικο μπλουζακι.Κ το κοκκινο μπερεδακι,σαν γαλλιδακι θα ειμαι.Επιχειριση σιδερο.Σιδερωστρα,σιδερο,αγκαλια τα ρουχα κ αρχιζουμε.Το τηλεφωνο χτυπαει σαν δαιμονισμενο.Τρεχω ,μπερδευομαι στο καλωδιο,παει κατω η σιδερωστρα κ το σιδερο.Η ξαδερφη στο τηλεφωνο.Σε μιση ωρα περναω να σε παρω,να εισαι ετοιμη.-Καλα,φιλακια.Φιλακια?Κατι μυριζει!Χριστε μου,το σακκακι κ η φουστα.Καταστροφη!Δεν πρεπει να κλαψω,θα ξεβαξει το ριμελ.Τωρα τι κανω?Αυτην τη σκηνη δεν χρειαζεται να τη φωτογραφισω.Θα μεινει μεσα μου για παντα χαραγμενη¨σιδερωστρα,σιδερο,τα καμμενα ρουχα κ εγω,ολοι στο πατωμα.Στην αγκαλια μου ανθρακες οι θησαυροι μου.Τωρα τι γινεται? Να πω οτι εχω πονοδοντο?Κ να χασω το πρωτο μου παρτυ?Το βρηκα.Σιφουνας αρπαζω το παντελονι κ το βαζω μεσα στις μποτες σαν ιππεας.Ετοιμη για το πρωτο παρτυ.Το σακκακι κ η φουστα με κοιταζουν καρβουνιασμενα απο το πατωμα.Τους κλεινω το ματι.
Το χαζευαι στην αυλη του σπιτιου τους.Οταν την ανεβαζε ο πατερας της κ την πηγαινε βολτα ενιωθε σαν βασιλισσα.Το γυροφερναι κ μια σκεψη της ηρθε στο μυαλο.Θα το οδηγουσε.Ελα ομως που ηταν 12 χρονων κ δεν εφταναν τα ποδια της στο πενταλ.Σκεφτοταν τι να κανει.Μια ιδεα της ηρθε.Τα ψηλα παπουτσια της μαμας της,που αν κ θα ηταν μεγαλα θα ταγεμιζε με χαρτια κ θα ηταν ολα ενταξει.Σαν τον κλεφτη μπηκε στο σπιτι,πατωντας στις μυτες πηρε τα ψηλοτακουνα παπουτσια,χαρτια δεν βρηκε,αλλα υπηρχε το βαμβακι κ τα κλειδια του τρακτερ.Φορωντας τις γοβες που τις ηταν σαν βαρκες,ανεβηκε επανω κ το εβαλε μπρος.Δεν μπορουσε να βαλει ταχυτητα.Τα ποδαρακια της αν κ φορουσε ψηλα τακουνια δεν εφταναν στο πενταλ.Φυγανε τα παπουτσια απο τα ποδια της.Εσκυψε κ ξαφνικα η μπλουζα της πιαστηκε στον λεβιε των ταχυτητων κ κρεμμαστηκε εκει.Κρυος ιδρωτας την ελουσε.Το τρακτερ δουλευε.Ακουστηκε η αλλαφιασμενη φωνη του πατερα της.Ο ανθρωπος ακουγε να δουλευει το τρακτερ,αλλα επανω κανενας.Ανεβηκε να δει τι συμβαινει κ του ηρθε νταμπλας.Γυρνωντας η πιτσιρικα του λεει.Τι με κοιτας?ηθελα να παω βολτα.Η συνεχεια?Αφουτην κατεβασε χανωντας ο ανθρωπος χρονια απο την ζωη του εφαγε το ξυλο της χρονιας της.
Τα φυτεμενα κοτοπουλακια.Σε ενα χωριο πριν πολλα χρονια,μια πιτσιρικα σκετος διαολος καθοταν και εβλεπε στην αυλη του σπιτιου της τα κοτοπουλακια να τρεχουν στην αυλη.Μια φαεινη ιδεα της ηρθε στο μυαλο.Να φυτεψει τα κοτοπουλακια.Πηρε ενα φτυαρι κ αρχισε να ανοιγει τρυπες στην αυλη.Εστησε καρτερη στα αμεριμνα κοτοπουλακια κ τα επιασε.Με πολυ μεγαλη προσοχη αρχισε να φυτευει τα κοτοπουλακια.Αφου τελειωσε το φυτεμα πηρε ενα κουβαδακι κ αρχισε να τα ποτιζει.Ηρθε τρεχοντας ο πατερας της κ του ηθε το σοκ της ζωης του.Τι κανεις εδω την ρωταει?Κ ολο υφος δεκα καρδηναλλιων απαντα ο μικρος διαολος.Εσυ πως ποτιζεις τα λουλουδια για να μεγαλωσουν?εγω ποτιζω τα κοτοπουλακια για να μεγαλωσουν πιο γρηγορα.