Ευχαριστούμε για την επίσκεψη!!!

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

ONΕΙΡΕΥΟΜΑΙ.....

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Σε ένα μήνα για μια ακόμη φορά ο ισχυρός λαός στέκεται μπροστά στην κάλπη και αποφασίζει για το μέλλον του.Πολύ ωραία ακούγονται όλα αυτά,αλλά είναι ισχυρός ο λαός ή ο αδύναμος κρίκος.Είναι ενεργός πολίτης ,συμμετέχει στα δρώμενα,σε ότι τέλος πάντων τον ενοχλούν?Σίγουρα οι άρχοντες του τον βλέπουν σαν κουκί,κοροϊδεύοντας τον για να του αρπάξουν την ψήφο και μετά να τον ξεχάσουν μέχρι την επόμενη φορά.Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε εκλεγμένη διοίκηση υπάρχουν κάποιοι που είναι ο περιούσιος λαός.Είναι κοντά στην εξουσία,βολεμένοι,έτοιμοι να κολακέψουν ακόμη και τη σκόνη που σηκώνεται.Με αυτούς και με κάποιους που απέμειναν απο τους προηγούμενους ,γιατί ξέρανε τη δουλειά  γίνεται το σύστημα.Σε λίγο ο λαός περνάει στο περιθώριο και προσπαθεί σε διαδρόμους,παράγκες και υπόγεια να βρει το δίκιο του.Κάποτε περνάει ο χρόνος του διοικούντα και απευθύνεται και πάλι στα κουκιά και στον... πάντα ισχυρό λαό.Πόσοι όμως από αυτούς που διάλεξε με την ψήφο του μπορούν να τον κοιτάξουν στα μάτια?Ότι βάλανε κάποια στιγμή ένα λιθαράκι?Ερωτήματα που δεν βρίσκουν απάντηση,αφού το ταμείο της κάλπης έρχεται γρήγορα και αν κερδίσουν πάλι<<εντάξει,βολευτήκαμε πάλι>>.Αν χάσουν,τότε αυτοί που αποτελούσαν την αυλή θα τα ρίξουν σε όσους δεν χτύπησαν δυνατά παλαμάκια,δεν έβαλαν πλάτη για να ξαναγεμίσουν οι ίδιοι τα σακούλια τους και δεν σκούπισαν τις αμαρτίες τους.Τελικά στον ισχυρό λαό το μόνο που μένει είναι η κρίση,η ανεργία,οι ψεύτικοι λόγοι,τα μάτια που δεν τον κοιτάνε γιατί δεν έχουν τίποτε να του πουν.Και ένα ερώτημα...ποιος είναι τελικά πιο επικίνδυνος,ο βλάκας ή ο κλέφτης?Μήπως ο ισχυρός λαός πρέπει να αποτινάξει το μανδύα του αδύναμου κρίκου? O λαός όμως πρέπει να γίνει ισχυρός,γιατί σε κάθε περίπτωση μας διοικούν αυτοί που μας αξίζουν...

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Το φετεινό φθινόπωρο αποδεικνύεται μια από τις πιο θερμές περιόδους της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.Αναστάτωση από χαμένα κεκτημένα δικαιώματα,αλλά και ένα κράτος που τόσα χρόνια έχανε τον καιρό του χτυπώντας μας την πλάτη,με ψηφοθηρικές πρακτικές ,σε λογικές<<ας κοροϊδέψουμε τους κουτόφραγκους και τέλος σε εύκολες και ευκαιριακές λύσεις.Οι πολίτες πάντα αποδέχονταν <<τον άρτον και τα θεάματα>>που τους πετούσαν  σαν ξεροκόμματο οι κυβερνήτες τους,ξεχνούσαν τις σκανδαλίζουσες οσμές και βολευόντουσαν σε λογικές <<ας μη γίνει τίποτα,αφού σήμερα περνάμε καλά,για αύριο έχει ο Μεγαλοδύναμος>>.Και πάντα για όλα έφταιγαν οι κακοί Αμερικάνοι,τα συγκροτήματα και οι εργολάβοι,οι προμηθευτές που έκλεβαν και στο κάπου βάθος πάντα η<<κατσίκα του γείτονα>>.Πέρυσι,αφού πια όλες οι οσμές που προηγήθηκαν μας έγιναν οικείες,φέραμε στα πράγματα τους <<προηγούμενους>>που έγιναν αμέσως μελλοντικοί αλλά πιο ώριμοι,με ελπίδες για αλλαγή.Βάλαμε καινούργιους και νέους ανθρώπους και θρονιαστήκαμε περιμένοντας να δρέψουμε ότι δεν καταφέραμε τα προηγούμενα χρόνια,τότε που δεν μας άφηναν τα βαρίδια των ίδιων <<προηγούμενων>>να ορθοποδήσουμε.Ήρθε όμως ο χειμώνας και ξεκίνησαν τα ταρακουνήματα και οι κατραπακιές.Από που να ξεκινήσουμε και που να καταλήξουμε.Είναι μια δύσκολη στιγμή και για το σύστημα και για τους υπηρετούντες σ αυτό,γιατί δεν είδαν κατάματα την αλήθεια.κάποιος έπρεπε και πρέπει να βάλει ένα λιθαράκι γι αυτόν το δύσμοιρο λαό,που τόσα χρόνια περίμενε και περιμένεικαι βλέπει μόνο τον πάτο του βαρελιού και ακόμα πιο κάτω.Στην Ελλάδα δε βιώνουμε ακόμη την κρίση,έντονα γιατί είναι όλα διαλυμένα,το τραπεζικό σύστημα ασύδοτο και μία περιφερειακή παραοικονομία σε όλα τα επίπεδα.Κάποια στιγμή όμως θα φτάσουμε σε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση  και τότε δε θα φτάνουν <<ο άρτος και τα θεάματα>>,που μας ταϊζουν τόσα χρόνια,θα χρειάζονται πολύ περισσότερα ψυχικά αποθέματα για να ξεπεράσουμε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας....

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ...

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

ΛΗΘΗ.......

Σέ κάποια στιγμή της ζωής μου της έδωσα ένα όνομα.Σημάδια,παιχνίδια της μοίρας και ένας σκληρός αγώνας για συμφιλίωση με τα λάθη μου και τα λάθη των άλλων.Την βρήκα μπροστά μου θαμπή φιγούρα.Μαζί της ταξίδεψα σε χαρές και λύπες.Έκλαψα με πόνο και παράπονο.Έγινε το δικό μου λιμάνι.Φώς στο σκοτάδι μου.Κομμάτια της ζωής μου που προσπαθώ να κολλήσω ξανά.Όρκοι...ακάλυπτες επιταγές.Ταξίδι στα χωρίς.Μοιάζουνε με γέφυρες που ενώνουν την μνήμη με την λήθη.Αποφεύγω την μνήμη.Αλλά δέν τα καταφέρνω.Είναι καλό ή κακό να θυμάσαι?Δεν ξέρω.Όταν θυμάμαι ζω σε ερημιές.Βρίσκω τον δικό μου ουρανό,την δική μου λύτρωση μέσα από την λήθη...

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Εύχομαι σε όλους καλό χειμώνα...Με υγεία και δύναμη.

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Μια φορά,λέει,εκεί πάνω στον ουρανό,ο Θεός κάλεσε τους ιδρυτές των θρησκειών και τους είπε να καθίσουν και να συσκεφθούν,γιατί δεν ήταν κατάσταση αυτή που δημιουργήθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους και συνεχίζονταν τόσα χρόνια μετά την επίσκεψή τους στη γη.Κάθισαν όλοι γύρω από ένα τραπέζι κι άρχισαν να συζητούν και ν΄αναρωτιούνται τι πήγε στραβά και γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να μονιάσουν.Η συζήτηση άναψε κι ο καθένας προσπαθούσε να ρίξει το φταίξιμο στον άλλο για το κακό.''Εσύ φταις''είπε ο Χριστός στον Μωάμεθ.''Πήγες και τους είπες να διαδίδουν τη θρησκεία σου δια πυρός και σιδήρου.'' ''Κορόιδο είμαι?''του απάντησε εκείνος.''Αφού πήγες  εσύ και είπες  στους δικούς σου όταν τους κτυπήσουν στο ένα μάγουλο,να στρέψουν και το άλλο,γιατί να μην το εκμεταλλευτώ?Και όλα θα πήγαιναν καλά,αν οι δικοί σου τηρούσαν το νόμο που τους  έθεσες όπως  έκαναν οι δικοί μου.Αντί όμως να γυρίσουν και το άλλο μάγουλο στους οπαδούς μου,άρχισαν να εισάγουν εξαιρέσεις.Όταν είναι για την πατρίδα,λέει,δεν ισχύει η αρετή της ανεξικακίας και της αγάπης,όταν είναι για την θρησκεία,το ίδιο,και ένα σωρό άλλα,με αποτέλεσμα να κτυπάνε τους δικούς μου αλύπητα.''Δηλαδή τι ήθελες,να κάτσουν να τις τρώνε?'' ''Αυτό δεν τους είπες?''Ο Βούδας έμενε στην αταραξία του να τους παρακολουθεί.Επενέβη όμως ο Ζαρατούστρα.''Χωρίς παρεξήγηση''τους είπε,τα κάνατε θάλασσα και οι δυο.Ο ένας έπιασε την μια άκρη και ο άλλος την άλλη.Και έτσι όπως έγιναν τα πράγματα,δε βλέπω άλλη λύση παρά να ξανακατεβείτε  στην γη να πάτε να βρείτε ο καθένας τους δικούς του,να συζητήσετε μαζί τους και να βρείτε μια μέση λύση,αλλιώς  έτσι  θα τρώγονται.Η ιδέα τους άρεσε και στράφηκαν στον Θεό να του ζητήσουν την άδεια.Και τότε Εκείνος,καθώς ήταν βυθισμένος στο μέλλον και παρακολουθούσε,τους έδειξε με το  δάχτυλο το χρόνο.Εκείνοι κοίταξαν και είδαν ο ένας τον εαυτό του στην ηλεκτρική καρέκλα και ο άλλος στο θάλαμο αερίων.''Αν νομίζετε πως θα το αντέξετε αυτό,εμπρός,τραβάτε''τους είπε ο Θεός.Ο διάολος,που παρακολουθούσε τη σκηνή από μακριά,τους είδε να κομπιάζουν.Γέλασε ευχαριστημένος και βούτηξε προς τα κάτω.''Έτσι μπράβο''μουρμούρισε,καθίστε εκεί που βρίσκεστε.Αν ήσαστε άξιοι,θα τα καταφέρνατε,απο την πρώτη φορά.Τώρα είναι η σειρά μου.''

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Κουτοπόνηρα και  άκρως επικίνδυνα πολλοί οδηγοί καταπατούν την λωρίδα έκτακτης ανάγκης,αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσουν.Παρά το γεγονός ότι ο ΚΟΚ ξεκαθαρίζει τι ισχύει στις λωρίδες έκτακτης ανάγκης,κάποιοι,δυστυχώς εξακολουθούν να οδηγούν επιδεικνύοντας μια αντικοινωνική συμπεριφορά.Σε λωρίδα που είναι για ασθενοφόρα,πυροσβεστικά και για όποιους αντιμετωπίζουν πρόβλημα.Πολλοί κουτοπόνηρα και με τσαμπουκά αποφασίζουν ότι τους ανήκει.Παραβιάζουν συστηματικά περιφρονώντας κάθε όριο ανάγκης.Απόγευμα Κυριακής,επιστροφή απο Χαλκιδική για Θεσσαλονίκη,η λωρίδα έκτακτης ανάγκης ,λύση στους πονηρούς και τους μάγκες ,προσπεράσματα απο δεξιά κάνοντας επικίνδυνη την κατάσταση.Οδηγοί που εξακολουθούν να μην σέβονται την αξία της ανθρώπινης ζωής.Ας αφήσουν ελεύθερη την λωρίδα έκτακτης ανάγκης.Ελεύθερη απο άσχετους και κουτοπόνηρους...

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

Η πρόσφατη ανομολογήτως πτωχεύσασα πατρίδα μας έχει μετατραπεί σε αυτοκρατορία.Των συναισθημάτων.Οργή,φόβος,ντροπή(δόξα τω Θεώ,πραγματική ντροπή,ύστερα απο χρόνια)ενθρονίστηκαν στην χώρα.Δε χρειάζεται να ανησυχούμε.Χίλιες φορές είναι προτιμότερες τέτοιες αντιδράσεις απο τον ωχαδερφισμό,τον κυνισμό και τον υπερφίαλο επαρχιωτισμό που μας είχαν παραλύσει.Τα ζόμπι(ναι,κυκλοφορούν πολλά ανάμεσά μας)ισχυρίζονται ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα με τη λογική.Με τη λογική ναι,αλλά όχι μόνο με τη λογική.Τα πράγματα,όμως δείχνουν να παίρνουν στραβό δρόμο.Ξεχάσαμε πότε ακούσαμε την τελευταία καλή είδηση.Μόνο μαυρίλα βλέπουμε μπροστά μας.Μέρα   με τη μέρα αυξάνεται η ανασφάλεια,η απογοήτευση και η κακοδιαθεσία.Αυτά είναι συμπτώματα εθνικής  κατάθλιψης.Ας δούμε την φωτεινή πλευρά της ζωής..Μην ξεχνάμε ότι όλα στην ζωή μας είναι δανεικά και περαστικά.

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

ΨΑΧΝΟΥΜΕ...

Στα καθημερινά μας προβλήματα κανένας δεν καταλαβαίνει τι ψάχνουμε.Αλήθεια,ξέρουμε τι ζητάμε και πώς θα το φτάσουμε?Ξέρουν ή διαβάζουν αυτοί που αποφασίζουν για μνημόνια,μέτρα και διορθωτικές  αλλαγές,ποια είναι η κατεύθυνση και ο στόχος?Ερωτήματα που μόνο απλά μπορούν να απαντηθούν αλλα και κανένας ξένος οργανισμός δεν μπορεί να περιγράψει τις απαντήσεις σε κανένα χαρτί για να τις επιβάλει.Γιατί η λύση θέλει στόχους,αναδιοργάνωση,καινούρια μυαλά,πρόσωπα άφθαρτα με οράματα και όχι διαχειριστές και φυσικά αναζητά επιτέλους σοβαρότητα.Θα μου πείτε,όλα αυτά τα είχαμε μόνο στα κάδρα και στα όμορφα λόγια και τώρα με κραυγές και έναν άπιαστο κανιβαλισμό προσπαθούμε να περισώσουμε την τιμή μας.Ο απλός κόσμος όμως θέλει λύσεις και οχι πολιτικές γκιλοτίνες στα δικαστήρια των παραθύρων των ΜΜΕ.Το πολιτικό και οικονομικό σύστημα διακυβέρνησής μας απλά ανακύκλωνε τις προβεβλημένες φάτσες και ψάχνει για ακόμη μια φορά τα εξιλαστήρια θύματα της τωρινής κρίσης του για να περισωθεί.Κάποιοι περιφερειακοί εκπρόσωποί του ίσως πάνε στο τέλος στη φυλακή,για φαινομενικό ξεσκαρτάρισμα.Ο απλός κόσμος θέλει την χαμένη σοβαρότητα.Ψάχνουμε....

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

ΛΥΣΕΙΣ....

Λύσεις που έψαχνε να βρεί.Σαν ένα ταξίδι μακρινό που έψαχνε το τέλος του δρόμου μέσα στο όνειρο.Αλήθεια και μυστικό η σιωπή που τύλιγε απο παντού.Λύσεις,ένα ραντεβού που είχε καθορίσει μόνη της. Διστακτικά βήματα σ αυτά που η ζωή σε παρασέρνει και αφήνεσαι μέχρι να φτάσεις κοντά τους.Αφήνει πίσω της κομμάτια που τόσο την σημαδέψανε,αλλά σπάνια γυρνάει την μνήμη της να τα ψάξει.Ίσως πάλι,γιατί τα καινούρια έχουν άλλη γοητεία,μια άλλη ελπίδα οτι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.Είναι η ώρα που όλα γίνονται σκιές και χάνονται στο βάθος χωρίς να ξεχωρίζει ποιος και που πηγαίνει,ποια πόρτα ανοίγει και ποια κλείνει.Λύσεις που τις έμαθε σαν τον εαυτό της,τις γεύτηκε μέσα απο τα δάκρυά της.Λύσεις,για να βάλει τα θεμέλια του αύριο.Λύσεις, που προσπαθούν να γίνουν ανάσες ελπίδας...

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ...

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

EYTYXIA...

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΣΣΑ....

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Η ώρα των ψευδαισθήσεων για την Ελλάδα τελείωσε.Τα χειρότερα πέρασαν πίστεψαν οι περισσότεροι.Δέν χρειάστηκαν παρά μερικά δευτερόλεπτα και τα χαμόγελα της αισιοδοξίας διαλύθηκαν.Οι επιπτώσεις  είναι πολλές,η κατάληξη μία:δραματική μείωση του βιοτικού μας επιπέδου,διεθνής αναξιοπιστία.Για να καταλάβουμε σε ποιό γκρεμό μας έχει οδηγήσει η δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος που για να επιζήσει κανιβαλίζει τα πάντα.Δανειζόμαστε με κόστος που δεν μπορούμε να πληρώσουμε.Είμαστε κυριολεκτικά στο χείλος του γκρεμού και η ΔΕΗ απεργεί επειδή θα χάσει το 10 τοις εκατό από τις παράλογες επιδοτήσεις που παίρνει το Ταμείο των εργαζομένων της.Τα ταξί και τα βενζινάδικα απεργούν γιατί πρέπει να μπεί φρένο στο να μας κλέβουν.Αλλά ο χρόνος τελείωσε και μαζί οι ψευδαισθήσεις μας.Είμαστε μόνοι εναντίον των αγορών,των εταίρων μας και το χειρότερο των ίδιων μας των ΕΑΥΤΩΝ.Η Ελλάδα με σκυφτό το κεφάλι....

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ...

Μέσα απο τον καθρέπτη την κοίταζε.Μια ζωή λουσμένη στο φώς,αλλα στην ουσία θεοσκότεινη.Άλλοτε λαμπερή,διασκεδαστική,τρυφερή και σκληρή,ντόμπρα και ύπουλη,αισθησιακή και άλλοτε απόμακρη.Ανάλογα με τα κέφια της.Γεγονότα που είχαν ορίσει άλλοι.Πολλές φορές σκληρά, καταδικαστικά.Σαν να τα δίκαζε ένας αμείλικτος δικαστής που καταδίκαζε κάποιον που ήταν αθώος.Τήν έβλεπε να βάζει στόχους και όχι να κάνει όνειρα.Μπορεί να φαίνεται το ίδιο,αλλά δεν είναι.Εκείνοι που κάνουν όνειρα πετάνε λίγο στα σύννεφα,εκείνοι που βάζουν στόχους πατάνε σταθερά στην γή και δεν μπορούν να αφήσουν τα όνειρα να τους παρασύρουν.Δεν άφησε τα αόρατα νήματα να την δέσουν και να την τραβήξουν στα όνειρα.Έγινε σκληρή,έκρυψε βαθιά μέσα της την τρυφερότητα.Έριξε βάλσαμο για να επουλώσει τις πληγές.Άρχισε να βάζει μακιγιάζ στο είδωλο.Κάθε μολυβιά που τραβούσε,βοηθούσε να αποκοπεί από το παρελθόν και να φορέσει ψυχή στο παρόν.  

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

  ΟΝΕΙΡΟΛΟΓΙΟ


Το πρόγραμμά σας περιήγησης μπορεί να μην υποστηρίζει την προβολή 
αυτής της εικόνας.
 
…θα σε ονομάσω ονειρολόγιο. Εγώ μιλάω, εγώ γράφω, εγώ σβήνω, εσύ ακούς, εσύ σωπαίνεις. Μακάρι να ήταν αλλιώς. Μόνο σου θα είσαι ένα απλό πρόχειρο. Μην το παρεξηγείς όμως αυτό. Ανάλογα  με το τι νιώθω, θα αποκτάς δύναμη. Θα ορίζεις τη χαρά μου, τη δημιουργία και θα αποτελείς το θησαυρό μου. Σε’ σένα θα αποτυπώσω το περιβάλλον μου με λέξεις. Γιατί κάθε λέξη είναι χίλιες εικόνες, αν ο αφηγητής και ο ακροατής δε φοβούνται τη φαντασία. Εμείς θα την κάνουμε την επανάσταση. “Και αν είναι το σήμερα νωρίς, το αύριο μπορεί και να μην είναι αργά…”.



      Με  τον τρόπο αυτό θα με γνωρίσεις  και στο τέλος, θα μπορούν να γνωρίσουν και εσένα άλλοι. Θα μου πεις όμως, ότι εγώ είμαι εσύ. Λάθος! Εδώ γράφει ένας άλλος εαυτός, ο επαναστάτης, ο ρομαντικός, ο “συμπαθητικός”. Εγώ, μακριά από τις λευκές σελίδες σου, το παρθένο σώμα, είμαι άλλος. Ποιος; Δεν ξέρω και ούτε θέλω να γνωρίσω. Μας ενδιαφέρει το εδώ, φίλε.
      Μάθαμε  λοιπόν τους πρωταγωνιστές. Τώρα ο χρόνος και ο τόπος. Τα πάντα θα είναι δημιουργία του συναισθήματος, της ψυχής. Άρα θα πούμε τόπο την ψυχή και χρόνο, δεν ξέρω. Η ιστορία αρχίζει και τρέφεται από διάφορες ανάγκες. Άλλοι τις ονομάζουν απαισιοδοξία, άλλοι τρέλα. Εγώ θα την αποκαλέσω απογοήτευση. Θα έχουμε λοιπόν και συντροφιά μία θηλυκή ύπαρξη, την απογοήτευση. Για αρχή είμαστε αρκετοί, άλλωστε τι χρειάζεται; Η έμπνευση (απογοήτευση), το μέσο (εσύ) και ο παθών (εγώ). Ξέχασα και κάποιον στόχο. Ας τον ονομάσουμε λύτρωση…

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ  ΚΑΡΑΤΖΑΣ 
(Πρόλογος από τη σειρά 12 ποιημάτων με τίτλο ‘ΟΝΕΙΡΟΛΟΓΙΟ’)

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

ΑΡΩΜΑΤΑ...

Έρχονταν απο παντού,σαν ξεχασμένες σκιές.Έγινε ο συλλέκτης των αρωμάτων που έκρυβε μέσα της.Νοσταλγίες που επιστρέφουν τα μεσάνυχτα,χωρίς φώτα.Έγιναν χνάρια στην άμμο.Γλυκό ξύπνημα των αισθήσεων.Λατρεμένα περιγράμματα προσώπων που χάθηκαν απο την ζωή και ξαναέρχονταν σαν το φώς των κεριών που τρεμοσβήνει.Καυτή ανάσα που σημαδεύει ανεξίτηλα.Αρώματα ανεπαίσθητα,ονειρικά που μεθούν την σκοτεινή νύχτα.Τυλίγουν σαν ορμητική θάλασσα.Σαν κύματα σηκώθηκαν ψηλά και άρχισαν το δικό τους ταξίδι.

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

.ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

!Πασχαλινές ευχές απο την καρδιά βγαλμένες,όλες οι μέρες της ζωής σας να είναι αναστημένες.ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ .ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ...

Θέλω να ευχηθώ σε όλους Καλό Πάσχα.Μέσα απο την περιήγηση μου σε ένα υπέροχο χωριό του Νομού Κοζάνης.{ΡΥΜΝΙΟ}

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ

'Aργησα να έρθω,αλλά πάντα είσαι εκεί και με περιμένεις.Θεατής της ζωής,μοναχικός,με πρόσωπο που το βαθαίνουν οι ρυτίδες.Μόνο τα μάτια σου δεν γέρασαν ποτέ.Γαλανά και λαμπερά έμειναν πάντα νεανικά και ονειροπόλα.Μέσα  σε αυτά τα γαλανά μάτια,έκλεινες όλα σου τα αισθήματα.Οι ιστορίες σου αστείρευτη δύναμη ζωντάνιας και κουράγιου.Γνώστης των μοναχικών δρόμων της καρδιάς,έβλεπες μέσα από τον πόνο,την ερημιά,την παραίτηση.Μέσα στα χρόνια της μοναξιάς σου,βρήκες τρόπους να προστατεύεις την καρδιά σου.Κανείς,μου έλεγες δεν μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις ενοχές.Μπορεί να προσπαθήσει,αλλά μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα μας.Κανείς δεν ξεφεύγει απο το παρελθόν του.Βρίσκεται πάντα πίσω μας σαν σκιά και ορίζει τα βήματά μας.Η δική του αγάπη,όμορφη,άγρια,αδάμαστη και άστατη.Η θάλασσα.Την κοίταζε και μονολογούσε:Η πλανεύτρα ήξερε οτι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν την σχέση τους απο εκεί που την άφησαν χρόνια πρίν,γιατί ειχε πια γεράσει.Η αδυναμία ήταν μια λέξη που δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό του.Φεύγοντας πήρα μαζί μου τα λόγια σου.Σε ποιά εγκατάλειψη αφέθηκες?Ποιά αντίστροφη μέτρηση ακολουθούν τα βήματά σου?Η ζωή έχει εκπλήξεις και η τύχη πολλά γυρίσματα.

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Ο ΦΟΥΝΤΩΤΟΥΛΗΣ.....


Ήταν ένα βράδυ καλοκαιριού,όταν μπήκε στην ζωή του μικρού κοριτσιού ο Φουντωτούλης.Όσο και αν προσπάθησαν οι άλλοι να τον διώξουν μάταιος κόπος.Είχε μπεί από το ανοιχτό παράθυρο στο δωμάτιο της και ήταν αποφασισμένος να μείνει.Ήταν ένας νεαρός κεραμιδόγατος με πορτοκαλί φουντωτή γούνα.Από εκεί πήρε και το όνομα του.Είχε ένα μόνο αυτί,γιατί το άλλο ήταν φαγωμένο.Σε ποιά πολεμική μάχη το έχασε κανείς δεν ήξερε.Βρήκε εκείνο το καλοκαιρινό  βράδυ το παράθυρο ανοιχτό,πήδηξε μέσα και βρήκε ζεστασιά στο κρεββάτι και την αγκαλιά του μικρού κοριτσιού. Το κοριτσάκι τον φρόντιζε μέχρι να γίνει καλά  και να πάρει δυνάμεις.Στάθηκε αδύνατον να τόν διώξει.Έγινε θύμα ο ένας του άλλου με μια μοναδική αγάπη.<Φουντωτούλη>έφτανε να φωνάξει και ο γάτος ερχόταν τρέχοντας στην αγκαλιά της για να της δώσει την γατίσια αγάπη του.Τήν κοίταζε με τα υγρά του ματάκια και γουργούριζε στα χάδια της.Η κακή συνήθεια που είχε με τα ακροβατικά του κόλπα,την ανάγκασε να του φορέσει στο λαιμό ένα μικρό κουδουνάκι για να καταλαβαίνει την παρουσία του απο μακριά.Την ημέρα αλήτευει και καβγαδίζει με τους άλλους γάτους, της γειτονιάς,αλλά τα βράδια έτρεχε σπίτι για να γευτεί την σπιτική αγάπη.Έπεφτε στα πόδια της ανάσκελα,χωνόταν μετά στην αγκαλιά της,την μύριζε και την κοίταζε με βλέμμα γεμάτο αγάπη,περιμένοντας τα χάδια της.΄Εγινε  ο σύντροφό της στα παιδικά χρόνια της.Όταν τον έχασε αναρωτιόταν που θα τον βρεί.<Βρίσκεται μέσα στην καρδιά της.Εκεί έψαχνε και τον έβρισκε.Ένα σύνολο εμπειριών που έζησε με τον Φουντωτούλη υπήρχαν κλεισμένα εκεί μέσα.Κοριτσάκι και ζώο αγκαλιασμένα ταξίδευαν με τον ακλόνητο δεσμό αγάπης που είχαν μεταξύ τους όλα τα χρόνια που πέρασαν μαζί.

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

H MΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ....

Bήματα που προσπαθώ να τα ταιριάξω ξανά μαζί της.Σάν όλους τους ερευνητές,γοητεύτηκα από την ιδέα να ανακαλύψω άγνωστα μέρη.Η φυγή  ήταν πάντα ανακούφιση,αλλά αυτήν την φορά από αυτό που προσπαθούσα να ξεφύγω είχε ήδη γίνει ένα κομμάτι του εαυτού μου.Έπρεπε να παλέψω,γιατί η πάλη είχε γίνει μέρος της σχέσης με την ζωή και δεν μπορούσα να αγνοήσω την άγρια αγαλλίαση που έφερνε αυτή η πάλη.Η Ανατολή με έφερε κοντά της,σε ένα δικό της ακίνητο σημείο,που εκείνη κυριαρχούσε γεμάτη νοήματα.Με έκανε ευτυχισμένη και μόνο ο αέρας που ανέπνεα.Ο περίεργος πολύχρωμος τόπος,με βαριές μνήμες και άγρια ιστορία.Ο εκλεπτυσμένος αισθησιασμός με συνεπήρε.Η βόλτα στα καλντερίμια,στο παζάρι που μοσχοβολούσε καθε λογής αρώματα.Τα χρώματα και οι μυρωδιές με τύλιγαν απο παντού.Η μαγεία της έμπαινε στο αίμα μου και με ταξίδευε στα δικά της άγρια μονοπάτια.Κυκλοφορούσε στο αίμα μου,στα κύτταρα μου.Γινόταν ένα κομμάτι του εαυτού μου.Με έμαθε να γνωρίζω το παρελθόν για να μπορώ να έχω μέλλον.Έγινε για μένα μια μαγική πολύτιμη ανάμνηση.

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΟΜΟΣ

Απο την χώρα που γέννησε την Δημοκρατία και την έχασε στην πορεία της.Παράδειγμα το δίκαιο που ίσχυε στην αρχαιότητα.Οταν κάποιος θέλει να γίνει βουλευτής να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του,μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.Αν ως βουλευτής πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν ότι ήταν οικονομικά ζημιογόνος για το κράτος,τότε έπρεπε να κατασχεθεί απο την δική του περιουσία όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε το κράτος..Η καθαρή λύση από την εποχή του Περικλή.Ας την προσαρμόσει στο σύγχρονο δίκαιο και ας την εφαρμόσει για πολιτικούς και υψηλόβαθμους λειτουργούς του Δημοσίου το ελληνικό κράτος.Έχουμε  το ακαταδίωκτο του βουλευτή για ποινικά παραστρατήματα.....

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

ΟΙ ΔΥΟ ΧΟΡΕΥΤΕΣ...

'Αρχισαν να χορεύουν στην πίστα της ζωής.Εκείνος παρτενέρ φλογερός,ο χορός του οδηγεί σε παράδεισο και κόλαση μαζί.Κυριαρχεί στην ψυχή.Καίει σαν εσωτερική φλόγα.Δέν έχει κανόνες.Ανελέητος,απόλυτος ,χωρίς διακρίσεις.Πλημμυρίζει το σώμα σε μιά γλυκιά εγκατάλειψη.Βρίσκεται παντού.Ακαταμάχητος κατακτητής.Θύελλα που σαρώνει.Σε κόβει στα δύο και δεν μπορείς να αντιδράσεις.Ο χορός του ζαλίζει και χάνεσαι σε σκοτοδίνη.Φιγούρα  παράξενη και οίκεια μαζί.ο Χορός του μελωδία μπαίνει μέσα στο σώμα,γίνεται νότες,πάθος και σε ταξιδεύει.  Εκείνη παρτενέρ,χορεύει στην ψυχή,τρυφερή,ήλιος που λάμπει.Στην αγκαλιά της που απλώχερα προσφέρει,γέρνουν και ξεχνάνε τον πόνο τους,τις απογοητεύσεις τους,τις χαμένες ελπίδες,τα γκρεμισμένα όνειρα,τις παλιές πληγές.Φόβος,πίκρα ξεχνιούνται.Ο χορός τους έχει τους δικούς του κώδικες.Αναγνωρίζονται οι δυό τους   απο ένστικτο.Τα αισθήματα δεν έχουν φωνή,μιλούν την δική τους γλώσσα.Οι δύο χορευτές της ζωής.Ο Ερωτας και ηΑγάπη.

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Να κοιτάζει τις μαχαιριές που δέχτηκε απο τους πολιτικούς και τους πολίτες της.Που μετράει τα <προς το ζην και βρέθηκε ελλιποβαρής>.Η ανεμελιά του δε βαριέσαι,τα εύκολα δανεικά,ο τρόπος ζωής πολύ πέρα απο τις οικονομικές δυνατότητες μας,ο φουσκωμένος κρατικός μηχανισμός <<λάφυρο>> για το κόμμα που διαχειρίζεται κάθε φορά την εξουσία,οι μαζικές αυταπάτες περί του τι είναι δεξιό και τι είναι αριστερό,η μαγκιά της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής ,κατάντησαν την Ελλάδα μαχαιρωμένη.Το πρόσωπο της μπροστά στον καθρέπτη της πραγματικότητας.Να της γνέφει μέσα απο τον καθρέπτη η πτώχευση,η χρεοκοπία και το ΔΝΤ.Το ΔΝΤ έχει ρευστό και φτηνά δάνεια.Σε όσες χώρες έστειλε τους επιτηρητές του το ΔΝΤ απολύθηκαν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και στην συνέχεια λόγω ύφεσης οι ιδιωτικοί.Εχουν λόγο οι απεσταλμένοι του σε όλες τις δαπάνες και βάζουν το μαχαίρι βαθιά.Πρώτα την μαχαιρώσαμε και την εξευτελήσαμε εμείς.Οι πολιτικοί και οι πολίτες της.Μετά ηρθε η σειρά των ξένων.Ελλάδα με σκυμμένο το κεφάλι,προσπαθεί να επουλώσει τις μαχαιριές της.

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ...

Δέν είναι δικά μου τα λόγια.Είναι λόγια γραμμένα σε ένα χαρτί από έναν άνθρωπο που πέρασε στην απέναντι όχθη.Τα έγραψε για να δώσει σύμβολα ζωής την ώρα που η δική του έφτανε στο τέλος της.<<Το κλείσιμο της πόρτας πίσω μου ακούστηκε σαν πυροβολισμός στα αυτιά μου.Με πρόσωπο κάτωχρο περπατούσα.Αυτές οι ώρες  είναι μόνο δικές μου.Πήρα την γνωμάτευση .Διάβασα την σκληρή αλήθεια πρώτα στα μάτια του και μετά την άκουσα απο τα χείλια του.Η φωνή του έπεσε σαν πέτρα και με κατρακύλησε στην άβυσσο.Δέν υπήρχαν λόγια παρηγοριάς.Ένιωσα να καταρρέω καθώς η ζωή μου γινόταν συντρίμμια.Ξεπρόβαλε όλη μου η ζωή μπροστά μου.Είχα την ανάγκη να μείνω μόνος.Να προλάβω τον χρόνο,που έγινε σημαντικός για μένα.Δέν υπήρχε αύριο για μένα.Πώς να το πω?Ήξερα ότι για σένα το χτύπημα θα ήταν πιο σκληρό  απο ότι για τους άλλους.Έπρεπε να σε προστατέψω όπως έκανα  πάντα όταν είσουν παιδί,αλλά δεν γίνεται.Θά πονέσεις,θα προσπαθήσεις να γίνεις ηθοποιός για μένα,αλλά η αλήθεια γιαυτό που έρχεται είναι σκληρή.Θα σου αφήσω κάποιες λέξεις γραμμένες και κάντες δύναμη για το υπόλοιπο της ζωής σου.Εγώ δεν θα υπάρχω να κλείσω τις ρωγμές απο τα σημάδια σου.Μήν γίνεις πλάσμα αφημένο σαν εκείνα που είναι προορισμένα για τα λίγα.Να μάθεις να κρύβεις τα σημάδια σου γιατί μόνο εσύ θα έχεις την δύναμη να τα γιατρέψεις.Να δέχεσαι τα προφητικά σημάδια που γίνονται πηγή αγγελιών στα  ονειρά σου.Μήν μήνεις εύθραυστη,γυμνή και ανοχύρωτη στο ψέμα.Κάνε την αλήθεια την αλλη όψη του εαυτού σου,όσο σκληρή και αν είναι και αν πονάει.Μάθε να βλέπεις με τα μάτια της ψυχής σου.Γίνε τυφλή σε όσους σε προδώσουν. Γύρνα την πλάτη και προχώρα.Μήν ξεχάσεις ποτέ ότι ο θάνατος  είναι  πάντα επάνω σου και η ζωή είναι εφήμερη.Εγώ φεύγω γυμνός και μόνος όπως ήρθα>>.Μια μέρα Μαρτίου,δεν έχει σημασία η ημερομηνία,ξεκίνησες το ταξίδι για την απέναντι όχθη,με μόνη κατάθεση εκεί που πήγες τα λόγια αυτά που έγραψες .

ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ.Θα τις σεβαστούμε και θα τις εκτιμήσουμε σαν αδερφές,σαν συντρόφους,σαν φίλες,μα πάνω απο όλα σαν Μάνες.Μοιράζονται τις έγνοιες και τους καυμούς μας.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Ο πρόλογος είναι και ο επίλογος πολλές φορές.Ένας απο τους λόγους που οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές κοντεύουν να σκίσουν τα πτυχία τους σχετικά με την Ελλάδα ,είναι οτι ποτέ χώρα στο παρελθόν,μια απο τις 33 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη,μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης,της ευρωζώνης,του ΝΑΤΟ,του ΟΟΣΑ,φτανει στον προθάλαμο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.Και όσο και αν φαίνεται παράξενο κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί αν η Ελλάδα <<συνεργαστεί>>με το ΔΝΤ και πάρει δάνειο.Ελλαδα...η συνέχεια  για γέλια και για κλάματα.Κλείνοντας δανείζομαι τα λόγια από ενα υπέροχο βιβλίο.<<Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας κύριος που τον έλεγαν Ευρωπαίο.Ο κύριος Ευρωπαίος κρατούσε ένα σκυλάκι που το έλεγαν ευρώ και μια ομπρέλα στο άλλο του χέρι.Όταν τον ρωτούσαν τι την θέλει την ομπρέλα,έλεγε για να προστατέψω τους φίλους μου.Μην ξεχνάει ο κύριος Ευρωπαίος ότι, ότι και αν γίνει στην Ελλάδα έχει επίδραση και σε αυτόν.  

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Χώρις λόγια ...

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Το φεγγάρι καθρεπτιζόταν μέσα στην θάλασσα κάνοντας την να μοιάζει ασημένια.Πάνω στα νερά χορεύουν τα κύματα,σαν να την προκαλούσαν να χαθεί μαζί τους στα αέρινα βήματα τους..Το σώμα της έγινε ένα με το νερό και κούρνιασε στην αγκαλιά της.Ένα γλυκό αεράκι φυσούσε σαν μουσικό κάλεσμα.Τα αστέρια λάμπανε σαν βουρκωμένα μάτια.Το φανταστικό δελφίνι άρχισε να στροβιλίζεται γύρω απο τον εαυτό του.Το σώμα του έκανε κύκλους πάνω στην ασημένια θάλασσα.Ο νούς της ταξίδευε μαζί του.Δεν σκεφτόταν,δεν ζητούσε κάτι,απλά ζούσε τον μαγικό χορό του δελφινιού της.Το κάλεσμά του,είχε μια συνεχή δίψα για ζωή.Το σώμα του είχε την δική του μαγική επικοινωνία,μια άγραφη γλώσσα γεμάτη απο πρωτόγονα καλέσματα. Η ψυχή της είχε απογειωθεί μαζί του μέσα απο τα μάτια της φαντασίας στο θαλασσινό τους περίπατο.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

Παλιά περιμέναμε να γίνει σύναξη αστρολόγων της τηλεόρασης για να μάθουμε τι μας ξημερώνει.Τώρα πλέον οι προβλέψεις των εκθέσεων μεγάλων οικονομικών οίκων,βλέπε Moody"s και Fitch απασχολούν σοβαρά την golden boy πλευρά του εαυτού μας.Τόση θολούρα για την Ελλαδίτσα μας.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

ΦΥΓΗ

Τα γεγονότα έτρεχαν πιο γρήγορα βάζοντας τα πάντα όλα εκεί που ήταν η θέση τους,με φανερές και κρυμμένες πτυχές.Διαδρομές αλλιώτικων ανθρώπων που απλά διασταυρώνονταν τυχαία κάποια στιγμή της μέρας ή της νύχτας τους.Ηθελημένα ή υποχρεωτικά,με χαμόγελο ή υποκρισία,με βλέμμα καθαρό ή λίγο φθαρμένο στις άκρες απο καχυποψία.Κανείς δεν τις απάντησε σ εκείνη της την απορία.Δεν περίμενε απάντηση γιατί ήταν πλέον αργά.Στο θέατρο που έπαιζε έβαλε τέλος.Εμεινε εκεί βουβή,μόνο με τα δικά της ερωτηματικά. Δεν ήθελε απαντήσεις, της ήταν αδιάφορες.Δεν ήθελε κούφια,κενά,ανούσια λόγια.Δεν ήθελε πλέον τίποτε και δεν περίμενε τίποτε .Ποιο ρόλο έπαιζε τελικά?Δεν άντεχε να προσποιηθεί άλλο.Λέξεις απο ανθρώπους κούφιες,άδειες που προκαλούν ένα πικρό χαμόγελο.Εως εχθές περίμενε με περιέργεια..Το στόμα πικρό.Δεν εχει σημασία το χέρι που περίμενε.Εξω η βροχή και ο αέρας  είχαν στήσει το δικό τους χορό.Μέσα σε ενα κύμα φωτιάς πήρε μαζί της το σώμα της σε ένα πανηγύρι μονάχα για εκείνη.Εκαψε τα αισθήματα και τα κούφια λόγια πριν προλάβουν να γεννηθούν.Κοίταζε τις στάχτες. Επιασε το μισοτσαλακωμένο πακέτο των τσιγάρων και ξεκίνησετην δική της φυγή από όλα.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

ΝΥΧΤΑ

Την έβλεπε να απλώνει σαν χορεύτρια τα πέπλα της επάνω στον ουρανό.Στους δικούς της δρόμους  και τα σοκάκια περπατούσαν άνθρωποι μοναχικοί.Βύθιζε το σιωπηλό της βλέμμα και μοιράζονταν μαζί τους τον πόνο τους,την χαρά τους,τις αγωνίες τους.Χάραζε πορείες ζωής,παραλογιζόταν μέσα απο  την χαρά των συνεπιβατών της.Χαρά και δέος ,αγωνία και άγχος στα δικά της καλντερίμια.Στην  βελούδινη αγκαλιά της γέρνουν και ακουμπούν τις αγωνίες τους.Γίνεται άγγελος και αερικό που γλιστράει στις ζωές τους.Μεταξένια η φωνή της απο τα νυχτερινά τραγούδια τους.Το σώμα της έρμαιο της φωτιάς απο τις κάφτρες των τσιγάρων.Εμπνέει και ταξιδεύει.Τρέχουν στους δικούς της δρόμους να προλάβουν τη ζωή.Στα μπλεγμένα της χέρια κρύβει έρωτες.Αγνατεύει  απο ψηλά την απάνθρωπη πόλη,πνιγμένη στο τσιμέντο. Δίνει φτερά στα όνειρα.Γυναkεία μορφή. Θύτισσσα μαζί και θύμα της περίεργης θολούρας.Νύχτα.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΚΤΙΡΙΟ

Το γκρίζο κτίριο την φόβιζε.Όλα τα παράθυρα είχαν κάγκελα σαν φυλακές.Ενώ προχωρούσε  διστακτικά,ένα δυνατό ουρλιαχτό την κοκάλωσε στην θέση της. Είχε μουδιάσει ολόκληρη δέν μπορούσε να περπατήσει.-Τι δουλειά είχε εδώ?-Τι έψαχνε να βρεί?Τα φαντάσματα από το παρελθόν ήταν εκεί.Να φύγει?Αντί να κάνει πίσω προχώρησε με αργά βήματα μπροστά.Πώς θα τήν αντικρίσει?Η ψυχή του μικρού κοριτσιού έτρεμε.Κοίταζε με τρομαγμένο βλέμμα.Εβλεπε  γύρω της ανθρώπους με περίεργα άδεια  χαμένα βλέμματα.Την είδε ξαφνικά.Μία σκιά αγνώριστη.Μία απρόσωπη γυναικεία φιγούρα.Μία τσακισμένη σελίδα που προσπαθούσε να συνδεθεί με το παρόν.Έψαξε να ανακαλύψει γύρω της κάποια εικόνα για να γεμίσει το άσκοπο παρόν. Έκλεισε τα μάτια.Ήθελε να τρέξει,να φύγει.Γύρω της  όλα άχρωμα.Η ψυχρή φωνή την γύρισε πίσω.Σάν καρφί που πονούσε ως το πιό κρυφό κύτταρο της.<<Δέν έχεις δουλειά εδώ.Φύγε.Δεν σε θέλω εδώ.>>Δεν σε ρωτάω τι θέλεις εδώ.Κοίτα τον εαυτό σου.Από πότε εγώ είμαι κάτι άλλο άπο τις πράξεις μου?Από πάντα,απλώς δεν το ξέρεις.Έμεινε πάλι μόνη και πιο άδεια απο πρίν.Βγήκε έξω από το γκρίζο κτίριο με τα κάγκελα στα παράθυρα.Προσπαθούσε να γεμίσει το παιδικό κορμί με παγωμένες ανάσες.Ένα  πικρό δάκρυ κύλησε στο παιδικό πρόσωπο.Το σκούπισε και συνέχισε με αργά βήματα ενώ ο πόνος μεσα στο μυαλό έστηνε τον δικό του βασανιστικό χορό.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

TA ΣHMAΔΙΑ

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Μπροστά στα μάτια σας ανοίγεται ένας θόλος σαν ουρανός με μυριάδες αστέρια που λαμπυρίζουν αλλά και που κατρακυλούν προσπαθώντας να φιλήσουν το έδαφος που κι αυτό έχει σηκώσει αμέτρητα χέρια για να τα πιάσει πριν θρυματιστούν στο έδαφος πάνω στο σκληρό κορμί του. όλη αυτή η εικόνα μαρμαρωμένη. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες, ατμοί που έγιναν κρύσταλλο. Ανάσα που έγινε πολυέλαιος κρεμασμένος στο θόλο της φύσης.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

Τό τιμόνι στα χέρια λύτρωση.Τό γκάζι ο γρήγορος δρόμος.Τό ραδιόφωνο έπαιζε στις  δικές του συχνότητες σιγοντάροντας στην απόγνωση της βραδιάς,που για τους γύρω της θα παρέμενε άγνωστη. Ποιές λέξεις να πει πρώτα?Οι σκέψεις διαδέχονται η μια την άλλη.Τα τραγούδια της νύχτας το ίδιο.Ο νούς ταξιδεύει ανεξέλεγκτος,ακολουθώντας το γκάζι του αυτοκινήτου.Ο φανταστικός συνομιλητής το δικό της αγαπημένο δημιούργημα της φαντασίας,αυτός που αύριο θα είχε απορίες και ερωτηματικά,την συντρόφευε.Μια ερώτηση αγκαλιασμένη σε πικρό χαμόγελο.-Πιστεύεις στο τυχαίο?-Πιστεύω στο πεπρωμένο.Νομίζω πως οι ζωές των ανθρώπων είναι προδιαγεγραμμένες.Το ίδιο και η πορεία τους.Η πορεία,η σατανική αυτή ιέρεια που τήν συνόδευε σαν σκιά της και γινόταν ταξιδευτής  μαζί της.Μαζί τα όνειρα,οι ελπίδες και οι προσδοκίες.Ο αέρας έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρο και ξαναγεννιόταν.Ανάσες ζωής. Μια γλυκιά σιωπή έπεσε ανάμεσα τους.Τα ανείπωτα λόγια έγιναν πιο φλύαρα και τους συντρόφευαν στο νυχτέρινο ταξίδι τους. 

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

ΚΙΣΜΕΤ

Με ρωτησες τι ειναι?Που πανε τα συννεφα οταν τρεχουν στον ουρανο?Που πανε τα ονειρα που βλεπουμε τις νυχτες οταν ξυπναμε?Κισμετ...Το αγνωστο .Δεν το διαμορφωνουμε.Δεν οριζουμε καμια στιγμη του.Υπαρχουμε μονο μια κουκκιδα στα γεγονοτα του κισμετ.Μας βοηθα να διαμορφωσουμε την ταυτοτητα μας και οχι να την αρνηθουμε.Να συμφιλιωθουμε με τις σκοτεινες στιγμες που ερχονται στην επιφανεια της ζωη μας.Στην ζωη μας δεν εχουμε τιποτε εξασφαλισμενο.Ειναι γεματη ανατροπες και γεγονοτα περα απο την δυναμη των ανθρωπων.Κισμετ,χαραζει βαθια και ανεξιτηλα την ζωη των ανθρωπων.Κισμετ και ζωη,ενας κρικος σε μια αλυσιδα.

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Η αγαπη μεσα απο τα τρυφερα αισθηματα των παιδιων.Τα αγνα συναισθηματα μεσα απο τα παιδικα τους ματια

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

HXOI ΣΙΩΠΗΣ

Ανοιξε διαπλατα το παραθυρο,να φυσηξει ο βραδινος αερας.Αναψε ενα τσιγαρο και αφησε το βλεμμα να χαθει.Ηχοι της σιωπης που μεσα σ αυτους αισθανεσαι ενα πρωτογνωρο αισθημα ελευθεριας.Αδικια,εγκαταλειψη,προδοσια ,απωλεια μεσα σ αυτους συντριβονται ολα.Νιωθεις σαν νεογεννητο μωρο που πρεπει να μαθει απο την αρχη να ζει χωρις προστατες προστατευομενους και αδικους αδικημενους.Μεσα στους ηχους της σιωπης κανεις την δικη σου kρυφη εξομολογηση.Χαρα,αγωνια,ενοχες,ανασφαλειες,πληγες ,για πιο απο ολα να προετοιμαστεις?Σπας τους ηχους της σιωπης σαν κρυσταλλο που θρυμματιζεται.Σκεψεις αγκαλιασμενες με σκεψεις.Μοιαζουν με μικρα παιδια που τους αρεσει να παιζουν κρυφτο.Και εσυ κρυβεσαι και παραμονευεις να τις αρπαξεις.Η καθε σκεψη μεσα στον ηχο της σιωπης ακουγεται κραυγη αγωνιας.Μεσα στους ηχους της σιωπης γινεσαι ταξιδιωτης σε ενα λιμανι μοναχικο.

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

ΟΝΕΙΡΑ

Εβγαλε τα πινελα και βαλθηκε να τα ζωγραφιζει.Ακομα και αν η ζωη θελει να μου τα βαψει γκρι,εγω θα τα βαλω χρωμα.Αρχιζε να βαζει μια λεπτη κοκκινη ελαφρια καμπυλωτη πινελια.Να γεμισουν την ψυχη της που αδειαζε απο τα χιλιαδες γιατι, με χαρουμενες πινελιες.Να γεμισουν τις νυχτες που επαιζαν μεταμεσονυχτιο θεατρο.Τα εβαλε να χορευουν μπροστα στα ματια της και με βουτηγμενα τα πινελα στο κοκκινο χρωμα τα εβαλε φωτια.Τα εκανε ταξιδιαρικα καραβια να μην βουλιαζουν ποτε απο τα δακρυα.Τα εβαλε πανια και τα αφησε να ταξιδεψουν.Ταξιδιαρικα ονειρα με καπετανιο τις κρυμμενες ζωγραφιες της ψυχης της.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑ

Αληθεια και Ψεμα.Τρομαζουν και σαγηνευουν.Αληθεια και ψεμα,ευθραυστη σχεση,σαν γυαλινη,που μπορει να γινει χιλια κομματια την μια στιγμη και να ειναι ανεπαφη την αλλη.Αληθεια,ο χαμενος παραδεισος της ψυχης μας.Αναβει σαν κερι και προχωραει να βρει τον δρομο της.Αληθεια κερι αναμμενο που το ψεμα σαν πνοη ανεμου  την σβηνει.Αληθεια μια φευγαλεα απιαστη σκια σαν ονειρο που την σβηνει το ανυπαρκτο ψεμα..Αληθεια φως  που κατρακυλα πανω σ ενα βραχο.Γλιστρα και χανεται οπως το κυμα  στον βραχο..Το ψεμα γινεται αφρος και την σκεπαζει.Αληθεια το μεγαλυτερο Ψεμα.Ψεμα η μεγαλυτερη Αληθεια.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

ΣΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ

Tην τραβηξε μαζι του.Εμπλεξαν τα δαχτυλα και την πηρε στο δικο του δρομο.<<Που παμε?τον ρωτησε.<<Σε ενα μερος που κυριαρχει το λυκοφως.<<Που βρισκεται?<<Την κοιταξε.Στην σκοτεινη πλευρα του ηλιου.<<Ο ηλιος εχει σκοτεινη πλευρα?Το φως λιγοστευε,το σκοταδι τους τυλιξε.Δεν μπορουσε να τον δει.Ηταν ομως εκει.Εδω θα μ΄ακουσεις,της ειπε.Εμενα.Τον εαυτο σου που δεν σε προδωσα ποτε.Ειμαι η λογικη σου,η συνειδηση σου.Μεσα στις εικονες και τους ηχους της ζωης σου παντα ειμαι κοντα σου.Θεατης που σε προστατευω.Φιγουρα χωρις ταυτοτητα,χωρις ματια,χωρις αρχη και και τελος.Εγω ειμαι η βαρκα σου χωρις επιβατη,χωρις τιμονι,με προορισμο το τιποτα,τον Αδη κ τον Παραδεισο.Ειμαι ο χτυπος της καρδιας σου,ο σφυγμος σου,το παρελθον,το παρον, το μελλον σου,το παιδι που ονειρευεται το αυριο,μια ανασα σου,μια ματια σου,μια χαραμαδα στην ζωη σου για να περασει η αγαπη,ο θανατος,οχρονος.Η λογικη και η τρελλα σου,η ηρεμη λιμνη στις τρικυμιες της καρδιας σου.Ειμαι αυτος που σε λυτρωνει,σε κανει ευτυχισμενη και κυριως δεν σε ποναει ποτε.Εμαι ο Εαυτος σου.

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010

Ο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ


Εκλεισε τα ματια και αρχισε να χορευει.Γυριζε γυρω απο τον φανταστικο παρτενερ της.Ηταν ενας κυκνος,ενας πελαργος,ενα χελιδονι,ενα πουλι που ηθελε να πεταξει μακρια.Χαμενη περα απο το ονειρο,περα απο την ζωη.Εκλεισε τα ματια.Δεν ειχε μορφη.Ηθελε να βυθιστει εκει που κανενα χερι,καμια δυναμη δεν θα την τραβουσε πισω.Η μελωδια κυλουσε μεσα της.Οι σκεψεις χορευαν μαζι της στο χθες και το σημερα.Εγιναν ο φανταστικος παρτενερ της και κουρνιασα στην αγκαλια της.<<Δεν πειραζει που δεν εισαι κοντα μας.Αφου εισαι ευτυχισμενη συνεχισε>>.Πετουσε τα κομματια που πονουσαν και λυτρωνοταν.Σαν οπτασια με τα χερια απλωμενα ξεμακραινε με τους τελευταιους φανταστικους ηχους.Ανοιξε τα ματια.Ολα ηταν στην θεση τους και αυτη μια σκια..Κανενας ηχος.

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ


Τα αστερια ελαμπαν τοσο που ειχε την αισθηση πως μπορουσε να τα πιασει αν απλωνε το χερι της.Το ταξιδι του γυρισμου μεσα στον χρονο αρχισε με το παρελθον να την τραβαει κοντα του.Φτερα στην καρδια,φτερα στα ονειρα  και στις προσδοκιες της.Το σκοταδι την συντροφευε,την βοηθουσε να σκεφτει,να θυμηθει και να βρεθει ξανα να αιωρειται στο κενο.Μεταξυ του να πεις και να κανεις αυτο που θελεις μεσολαβει ολοκληρη θαλασσα.Μια αναμνηση ηρθε να της κανει συντροφια.Μια αναμνηση σκληρη που ηθελε να μηδενισει τα παντα.Να γινει κυριαρχος ,να την τραβηξει μαζι της στον πονο.Η αναμνηση γυρνουσε πληγωμενη,ματωμενη και εψαχνε καταφυγιο να ξεκουραστει.Επρεπε να μην την αφησει να μπει στο αλμπουμ της ζωης της.Επρεπε να την αφησει να καει.Στα αποκαιδια και τις σταχτες δεν αφησε ουτε ενα καρβουνο,να αναψει παλι η φωτια της αναμνησης.Το αστερι της αυγης  την βρηκε εκει.Μην χασεις το νοημα της ζωης.Μην νυχτωθεις εκει που θρηνει η ψυχη σου.Γεμισε της λευκες σελιδες της ζωης σου με φωτεινες ζωγραφιες.Κανε το αυριο δικο σου.Η γνωση ερχεται σταλαγματια-σταλαγματια.Και καθε σταλαγματια βαθια πληγη.

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010



Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

ΠΗΛΙΟ-ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ


Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΝΕΟΚΥΠΡΙΟΣ

Σημερα μου εδωσε την μεγαλυτερη ικανοποιηση ο υπεροχος φιλος Φοιβος Νικολαιδης με τα λογια που εγραψε.Με γνωρισε διαβαζοντας τα γραφωμενα μου κ ταξιδευοντας μεσα απο τις φωτογαφιες μου.Θα του αφιερωσω λιγα λογια<Φτιαξε το δικο σου τοπιο.Αυτο που σου ταιριαζει.Μην στηριζεσαι σε κανεναν.Ασε την ψυχη σου να γινει χαρταετος και να κανει κοντρα με τους γλαρους>

http://phivosnicolaides.blogspot.com/2010/01/blog-post_7292.html

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

AΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ


Εναν αποχαιρετισμο σ΄ενα υπεροχο δεκαπενταχρονο παιδι.Ενα παιδι που εμαθε και  εδειξε δρομους.Δρομους ζωης.Ενα δεκαπενταχρονο παιδι που απο ενα καπριτσιο της μοιρας εζησε  τα λιγα χρονια της ζωης του σε ενα σωμα εξηνταχρονου.Απο μια σπανια ασθενεια που τον γερνουσε.Ενα παιδι που αποδεχοτανε τα περιεργα γεματα οικτο βλεμματα με χαμογελο.Δεκαπενταχρονη νιοτη που προσπαθουσε να χαρει και να γευτει την ζωη του που ετρεχε σε γερασμενο σωμα.O xρονος δολοφονος της ζωης σου.Το τελος σου σκορπισε θλιψη.Το γερασμενο σου σωμα βρηκε την γαληνη που γυρευε.Καλο σου ταξιδι.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑ

Ενας κομπος ερχεται κ φωλιαζει.Ακαθοριστος.Ενα προαισθημα για αυτο που ερχεται.Ειναι παλι αυτη η αισθηση που κυριευει απο το πουθενα.Ερχεται παντα απροσκλητος επισκεπτης,καθεται στα σκοτεινα και παρακολουθει.Δινει σηματα για να τραβηξει την προσοχη σε μια εκκωφαντικη σιωπη.Προειδοποιει γαντζωνοντας με τα νυχια την καρδια,πνιγωντας την ανασα. Ξερει και με ειρωνικο χαμογελο καταστρεφει τα ονειρα.Στα ονειρα γινεται εφιαλτης.<<Οποιος εχει αποφασισει να ζει με τις ψευδαισθησεις του καλα κανει,μονο να μην κλεινει την πορτα στην πραγματικοτητα και  στο προαισθημα >>.Παντα ειναι καπου εκει κοντα καιροφυλακτοντας.

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010



Εικόνες απόλυτης καταστροφής καταγράφει το «Ράδιο Θεσσαλονίκη»

Ένα άνυδρο, έρημο τοπίο στη θέση μιας λίμνης 45 τετραγωνικών χιλιομέτρων συναντά κανείς στη λίμνη Κορώνεια. Το μείζον οικολογικό πρόβλημα του νομού Θεσσαλονίκης στην χειρότερη στιγμή του.

Είκοσι και πλέον χρόνια μετά τα πρώτα σημάδια υποβάθμισης οι ανθρώπινες παρεμβάσεις με τη «βοήθεια» των κλιματικών αλλαγών έχουν φέρει το πολύτιμο οικοσύστημα της λίμνης Κορώνειας στο σημείο «0».

Η εικόνα που σας μεταφέρει το Ράδιο Θεσσαλονίκη είναι συγκλονιστική. Στη θέση των μεταναστευτικών πουλιών που μέχρι πριν λίγους μήνες έκαναν στάση στη λίμνη, σύννεφα ξεραμένης λάσπης, έδαφος με πολλαπλά στοιχεία τοξικότητας και διαβρωμένες ακτές. Η ζωή όπως τη γνωρίζαμε στην περιοχή είναι ολοκληρωτικά απούσα.

Τα έργα της τελευταίας στιγμής

Μοναδική ελπίδα για την ανάπλαση της λίμνης τα έργα του 3ου κατά σειρά Master Plan που από το 1998 σχεδιάζουν και επανασχεδιάζουν οι αρχές. Πολύτιμος χρόνος που χάθηκε σε διαβουλεύσεις και λανθασμένες μελέτες που η Ευρωπαϊκή Ένωση «επέστρεφε» στις ελληνικές αρχές.

Σήμερα ο στόχος είναι μια μεταλλαγμένη Κορώνεια με το 1/3 της επιφάνειας της παλιάς λίμνης και νερό από τη γειτονική λίμνη Βόλβη. Οι πρώτες εργασίες είναι σε εξέλιξη άγνωστο όμως παραμένει εάν σε λίγα χρόνια θα πανηγυρίσουμε μια επανάκαμψη του πολύτιμου αυτού οικοσυστήματος ή θα εκφωνούμε οριστικά τον επικήδειο της λίμνης Κορώνειας όπως την γνώρισαν οι περασμένες γενιές…

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

ENA BΡABEIO


Ενα ξαφνικο βραβειο απο εκει που δεν το περιμενα.Απο μια πολυ καλη φιλη με λογια που με τιμανε.Απο την ΕΛΛΙ.elli...elli.Kαι εγω με την σειρα μου πρεπει να το δωσω σε 12bloogers.Δυσκολα διαλεγεις μεσα σε ανθρωπους που ολους τους εκτιμας.Αluo'r plase Ρουλα.Σωτηρης Γαλανης logografos.Sotostips Χαλκι. ComputerSpecialist Arkas.Zinna Kapa Λογια Ψυχης.Phivos Nicolaides.Diomidis 69.Xartopontikas.Σοφια blogger tricks.KitsosMitsos..Αnastasia.ATLAS MUSIC

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

ΟΡΟΣ ΠΑΙΚΟ-ΚΑΣΤΑΝΕΡΗ



Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ
ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΝΙΚΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ

ΟΧΙ
ΟΤΙ ΕΧΕΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ

;;

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΕΔΩ