Δ Ε Λ Φ Ι Ν Ι

1. 

1. 

Βοριάς,βαρδάρης δυνατός.Βιαστικοί οι περαστικοί.Τσιμισκή με Καρόλου Ντήλ σε κάθε μια απο τις τέσσερις γωνιές και απο ένας κουλουρτζής.Τσιμισκή με Αγιας Σοφίας ένας καστανάς ψήνει κάστανα και μοσχοβολάει ο τόπος.Ζεσταίνει τα χέρια του στη χόβολη.Πλατεία Αριστοτέλους...Λατρεμένη πλατεία και πάντα γυρνάω σ αυτήν.Ότι και να κάνω,όπου και να σεργιανίσω,πάντα καταλήγω εδώ.Το βήμα μου αλλάζει ρυθμό,καθυστερεί,ακινητοποιείται.Ουρανός και θάλασσα στο βάθος.Ο ήλιος γέρνει και βάφει τα πάντα σε βαθύ κόκκινο χρώμα. Όλα σε  τέμπο κόκινο...

Το φεγγάρι καθρεπτιζόταν μέσα στην θάλασσα κάνοντας την να μοιάζει ασημένια.Πάνω στα νερά χορεύουν τα κύματα,σαν να την προκαλούσαν να χαθεί μαζί τους στα αέρινα βήματα τους..Το σώμα της έγινε ένα με το νερό και κούρνιασε στην αγκαλιά της.Ένα γλυκό αεράκι φυσούσε σαν μουσικό κάλεσμα.Τα αστέρια λάμπανε σαν βουρκωμένα μάτια.Το φανταστικό δελφίνι άρχισε να στροβιλίζεται γύρω απο τον εαυτό του.Το σώμα του έκανε κύκλους πάνω στην ασημένια θάλασσα.Ο νούς της ταξίδευε μαζί του.Δεν σκεφτόταν,δεν ζητούσε κάτι,απλά ζούσε τον μαγικό χορό του δελφινιού της.Το κάλεσμά του,είχε μια συνεχή δίψα για ζωή.Το σώμα του είχε την δική του μαγική επικοινωνία,μια άγραφη γλώσσα γεμάτη απο πρωτόγονα καλέσματα. Η ψυχή της είχε απογειωθεί μαζί του μέσα απο τα μάτια της φαντασίας στο θαλασσινό τους περίπατο.

Μπροστά στα μάτια σας ανοίγεται ένας θόλος σαν ουρανός με μυριάδες αστέρια που λαμπυρίζουν αλλά και που κατρακυλούν προσπαθώντας να φιλήσουν το έδαφος που κι αυτό έχει σηκώσει αμέτρητα χέρια για να τα πιάσει πριν θρυματιστούν στο έδαφος πάνω στο σκληρό κορμί του. όλη αυτή η εικόνα μαρμαρωμένη. Οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες, ατμοί που έγιναν κρύσταλλο. Ανάσα που έγινε πολυέλαιος κρεμασμένος στο θόλο της φύσης.