Ευχαριστούμε για την επίσκεψη!!!

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009

MNHMEΣ


-Γιαγια,θα μου πεις μια ιστορια?Τα ματια της γιαγιας φωτιστικαν,το προσωπο της ελαμψε.Ανοιξε το σεντουκι που ειχε φυλαγμενες της μνημες της κ αρχισε.-Πουλιμ ,οταν πηραμε τον δρομο της φυγης ειχαμε ενα καρο,μεγαλο μακρυ κ γερο,οπου ηταν ζεμενα τεσσερα αλογα.Πισω ειχαμε βαλει τα βαρελακια με τον γκαβουρμα,τα τσουβαλια με τα ψωμια κ τα αλλα τροφιμα κ τα εφοδια.Η μερα ηταν κρυα κ στον ουρανο βαρια συννεφα.Ακομα κ ο Θεος μας κατατρεχει.Στην κολαση πηγαιναμε.Αφηναμε το σπιτι μας για παντα.Ενα μεγαλο καραβανι απο προσφυγες ξεκινουσε.Οι χωρικοι εφευγαν αφηνοντας πισω τους ανοιχτες τις πορτες των σπιτιων τους.Μερικοι σταματουσαν και φιλουσαν τη γη.Το χωριο αδειαζε.Ξαφνικα μια δυνατη μπορα ,αστραπες κ βροντες,χοντρη βροχη επεφτε απο τον σκοτεινιασμενο ουρανο.Σκεπασε ,σαν να μην υπηρχε ποτε το χωριο καπου στα βαθη του Καυκασου.Τα πανυψηλα βουνα,χαμενα στα συννεφα ,δεν φαινονταν καθολου.Αδειαζαν τα ελληνικα χωρια κ οι ανθρωποι τους,σαν μυρμηγκια ,στον υγρο κ αφιλοξενο δρομο της ξενιτιας.Τα νερα ετρεχαν στους ερημους δρομους σαν τα δακρυα που πλημμυριζαν τα ματια των ανθρωπων.Μνημες απο το σεντουκι της γιαγιας 

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μνήμες που πρέπει να μείνουν αναλύωτες για να μας κρατούν ευαίσθητους για τους σημερινούς δύστυχους...με άγγιξε!
Να είσαι πάντα καλά...

liza είπε...

Μνημες αξεχαστες.Και ειναι πολλες...Αυτη ειναι μονο η αρχη.Ευχαριστω.

Δημοσίευση σχολίου

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΕΔΩ