'Αρχισαν να χορεύουν στην πίστα της ζωής.Εκείνος παρτενέρ φλογερός,ο χορός του οδηγεί σε παράδεισο και κόλαση μαζί.Κυριαρχεί στην ψυχή.Καίει σαν εσωτερική φλόγα.Δέν έχει κανόνες.Ανελέητος,απόλυτος ,χωρίς διακρίσεις.Πλημμυρίζει το σώμα σε μιά γλυκιά εγκατάλειψη.Βρίσκεται παντού.Ακαταμάχητος κατακτητής.Θύελλα που σαρώνει.Σε κόβει στα δύο και δεν μπορείς να αντιδράσεις.Ο χορός του ζαλίζει και χάνεσαι σε σκοτοδίνη.Φιγούρα παράξενη και οίκεια μαζί.ο Χορός του μελωδία μπαίνει μέσα στο σώμα,γίνεται νότες,πάθος και σε ταξιδεύει. Εκείνη παρτενέρ,χορεύει στην ψυχή,τρυφερή,ήλιος που λάμπει.Στην αγκαλιά της που απλώχερα προσφέρει,γέρνουν και ξεχνάνε τον πόνο τους,τις απογοητεύσεις τους,τις χαμένες ελπίδες,τα γκρεμισμένα όνειρα,τις παλιές πληγές.Φόβος,πίκρα ξεχνιούνται.Ο χορός τους έχει τους δικούς του κώδικες.Αναγνωρίζονται οι δυό τους απο ένστικτο.Τα αισθήματα δεν έχουν φωνή,μιλούν την δική τους γλώσσα.Οι δύο χορευτές της ζωής.Ο Ερωτας και ηΑγάπη.
Αναρτήσεις
-
2 σχόλια:
Πραγματικά υπέροχο, συγκλονιστικό κείμενο, γραμμένο από σένα, για σένα!!
Δημοσίευση σχολίου