Σέ κάποια στιγμή της ζωής μου της έδωσα ένα όνομα.Σημάδια,παιχνίδια της μοίρας και ένας σκληρός αγώνας για συμφιλίωση με τα λάθη μου και τα λάθη των άλλων.Την βρήκα μπροστά μου θαμπή φιγούρα.Μαζί της ταξίδεψα σε χαρές και λύπες.Έκλαψα με πόνο και παράπονο.Έγινε το δικό μου λιμάνι.Φώς στο σκοτάδι μου.Κομμάτια της ζωής μου που προσπαθώ να κολλήσω ξανά.Όρκοι...ακάλυπτες επιταγές.Ταξίδι στα χωρίς.Μοιάζουνε με γέφυρες που ενώνουν την μνήμη με την λήθη.Αποφεύγω την μνήμη.Αλλά δέν τα καταφέρνω.Είναι καλό ή κακό να θυμάσαι?Δεν ξέρω.Όταν θυμάμαι ζω σε ερημιές.Βρίσκω τον δικό μου ουρανό,την δική μου λύτρωση μέσα από την λήθη...
9 σχόλια:
Είναι όμορφο το αύριο να σου εξιδανικεύει το χθες.
Τυχερός να αισθάνεσαι που αξιώθηκες να το αντιμετωπίσεις...
ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΜΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
Να ευχηθώ καλή βδομάδα και κάθε καλό στην παλιά μου φίλη!
Καλό είναι να θυμόμαστε ξεχνώντας...
Ευχαριστω καλε μου σκρουτζακο για την ευχη...το ιδιο ευχομαι κ για σενα
Σ ευχαριστω καλε μου φιλε Φοιβο.....
Κιτσο μου μεσα απο την ληθη βρισκουμε αραγε καποια γαληνη?
Καλή μέρα στην όμορφη δελφινο - συντροφιά..
Kaλη σου μερα Γιωργο...καλως ηρθες στην συντροφια
Δημοσίευση σχολίου