Ευχαριστούμε για την επίσκεψη!!!

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

ΤΟ ΚΕΝΟ


Το τιμονι στα χερια της σανιδα σωτηριας.Οι κομποι των δαχτυλων ασπροι.Φρεναρησε αποτομα κ σταματησε.Περπατησε αργα και ασκοπα με αδειο το μυαλο.Αρχισε να παιρνει πετρες και να τις πεταει ασκοπα, μεxρι που βαρεθηκε να σημαδευει την απογνωση.Το αδειο μεσα της την καταπινε και οι κινησεις της δεν της ανηκαν.Επρεπε να κανει κατι.Αλλα γιατι αφου δεν ενιωθε τιποτε.Ηταν ηδη νεκρη.Περιεργα εγινε θεατης του εαυτου της στο κεντρο της σκηνης επαιζε εναν ρολο,καλο κακο δεν ειχε σημασια.Σημασια ειχε πως ηταν πρωταγωνιστρια ενος δραματος που δεν ειχε μαθει τα λογια κ επρεπε μονη της να βρει το τελος. Ενας θορυβος ξυπνησε το νου.Επρεπε με κατι να κουρασει το μυαλο της για να μην σκεφτεται κ ποναει.Η πραγματικοτητα ηταν παρουσα,σκληρη κ ασχημη.Επρεπε να τελειωσει μαζι της μια κ καλη.Σταχτη κ καρβουνο η ψυχη της.Ευκολα πεθαινεις αλλα δυσκολα να ζεις.

6 σχόλια:

Εφη είπε...

''ευκολα πεθαινεις αλλα δυσκολα ζεις''.
εμενα ειδες και ταγραψες αυτα; μα ημουν εγω αυτη που πετουσε πετρες, ψες τα ξημερωματα. ναξερες ποσες φορες ταυτιζομαι μαυτα που γραφεις. λες και τα γραφω εγω. γιατι ετσι ακριβως αισθανομαι .
σημερα ομως ειναι μια αλλη μερα. και μακαρι να ειναι καλυτερη απο τις προηγουμενες.
Λιζα, καλημερα στην καινουργια μερα.
καλο σ/κ. καλη μου.

liza είπε...

ΕΦΗ MOY,οι δυσκολες στιγμες μας,πολλες....καλο σαβ/κο

Estella είπε...

Πανέμορφο... Μου άρεσε απίστευτα πολύ... Να σαι καλά γλυκιά μου... Φιλιά πολλά

liza είπε...

φιλακια και ευχαριστω...

Ανώνυμος είπε...

Το κουφάρι ενός πολιτισμού αυτό που ζούμε σήμερα. Κοιτώντας πίσω, φορές που λέγω, πώς άλλαξαν τόσα και τόσο γρήγορα.Ομορφα χρόνια, αλλες διαπροσωπικές σχέσεις, άλλοι χαρακτήρες. Θα θυμάμαι πάντα μια φράση γραμμένη σε ένα χαρτί, "είσαι τυχερός γιατί μεγάλωσες σαν παιδί".

liza είπε...

Σε ευχαριστω για τα υπεροχα λογια...Καλο σου βραδυ

Δημοσίευση σχολίου

ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΕΔΩ