Εβγαλε τα πινελα και βαλθηκε να τα ζωγραφιζει.Ακομα και αν η ζωη θελει να μου τα βαψει γκρι,εγω θα τα βαλω χρωμα.Αρχιζε να βαζει μια λεπτη κοκκινη ελαφρια καμπυλωτη πινελια.Να γεμισουν την ψυχη της που αδειαζε απο τα χιλιαδες γιατι, με χαρουμενες πινελιες.Να γεμισουν τις νυχτες που επαιζαν μεταμεσονυχτιο θεατρο.Τα εβαλε να χορευουν μπροστα στα ματια της και με βουτηγμενα τα πινελα στο κοκκινο χρωμα τα εβαλε φωτια.Τα εκανε ταξιδιαρικα καραβια να μην βουλιαζουν ποτε απο τα δακρυα.Τα εβαλε πανια και τα αφησε να ταξιδεψουν.Ταξιδιαρικα ονειρα με καπετανιο τις κρυμμενες ζωγραφιες της ψυχης της.
5 σχόλια:
Πώς γίνεται τα όνερια που υποτίθεται ότι είναι ασπρόμαυρα να είναι τόσο ζωντανά;
Χαμένα όνειρα και νέες ελπίδες, όλα μαζί στη ζωή μας.
χρόνια πολλά, καλή Σαρακοστή
xρονια πολλα Γιωργο
Πολύ ομορφα τα λές,και πάνω απ ολα η ζωή μας θέλει
πάντα χρώματα!!Καλή Σαρακοστή
Δημοσίευση σχολίου